‘Eigenlijk voel je niks’

Begin van de middag meldde Désiré Platenkamp zich bij het ZGT Almelo om zich te laten vaccineren tegen corona. Een half uurtje later stond ze weer buiten. “Het stelt niks voor. Je voelt de prik even, maar niet noemenswaardig. Heel gewoon.” Als verpleegkundige op de Zorgambulance van Ambulance Oost is de 56-jarige Bornse deel van de acute zorg en dus als een van de eersten aan de beurt om gevaccineerd te worden, waarmee woensdag is begonnen. “Het was heel goed georganiseerd”, vertelt ze. “Van tevoren moesten we een doktersverklaring invullen, dat was goed gecommuniceerd. Nadat dit gecontroleerd was konden we doorlopen in de Twentezaal van het ziekenhuis om de vaccinatie te krijgen. Vervolgens moesten we een kwartier blijven zitten om te kijken of er geen bijwerkingen optraden. We zaten met allemaal collega’s bij elkaar. Het was nog gezellig ook. Maar natuurlijk wel netjes 1,5 meter van elkaar en met mondkapje op.” Bijwerkingen waren er niet in het groepje van vijf waarvan Désiré deel uitmaakte.

'Voor een leefbare wereld'

Onder ambulancepersoneel is de bereidheid tot vaccinatie groot. “Men verwacht een opkomst van tegen de 90 procent. Collega’s die de afgelopen maand corona gehad hebben, mogen nu nog niet.” Ook voor Désiré was het geen enkel vraagteken of ze zich zou laten inenten. “Nee. Willen we naar een normale samenleving terug en elkaar weer kunnen knuffelen, dan moet het wel. Dat kan alleen door vaccinatie, we hebben geen keus. Vaccinatie doe ik voor mezelf, mijn patiënten, familie, vrienden en voor weer een leefbare wereld.”

Schrijnende verhalen

Désiré heeft de afgelopen maanden als heel heftig ervaren. “Ik rij op de Zorgambulance, die er is voor stabiele, geplande ritten. Maar toch hebben we al vanaf maart vorig jaar heel veel corona-gerelateerde ritten.” Zo werd de Zorgambulance ingezet om patiënten te vervoeren van de ene regio naar de andere, vanwege capaciteitsproblemen op ic’s. “Daar waren zulke trieste situaties bij.” Zo was er een Brabantse patiënte die na weken intensieve zorg op de ic in Enschede bij bewustzijn kwam en te horen kreeg dat haar moeder, waar ze al jaren mantelzorger voor was, ondertussen aan corona was overleden. “De begrafenis was al geweest en het huisje was al leeggehaald. Zo schrijnend!” En zo zijn er meer intrieste situaties. “Een ziek echtpaar boven de 85 jaar, dat door corona uit elkaar gehaald wordt, omdat thuiszorg en familie de zorg vanwege corona niet meer thuis kunnen geven. Je rijdt ze dan naar opvanglocaties. En dan is het maar de vraag of ze elkaar ooit terugzien…….”

Normaal menselijk contact

Voor Désiré kan corona niet snel genoeg voorbij zijn. “Ik verlang terug naar een tijd zonder beschermend pak en mondkapje. Waarin je gewoon weer met mensen kunt praten en hun verhaal aan kunt horen in de ambulance. Dat normale menselijke contact.” Een tijd zonder strikte voorschriften en strenge hygiëne-protocollen. Ze heeft zelf het virus niet opgelopen en heeft zich ook niet door angst ervoor laten regeren. “Het is ons dagelijks werk. Er kan je altijd iets overkomen”, klinkt het nuchter. Na de tweede prik, ongeveer over een maand, is Désiré beschermd tegen corona, maar ze verwacht niet dat mondkapjes en beschermende pakken dan voor haar en haar collega’s al verleden tijd zijn. “Het zal nog wel even duren, denk ik.”

Ze is in ieder geval blij dat ervoor gekozen is om de acute zorg voorrang te geven bij de vaccinaties. “Als we allemaal wegvallen, dan is er ook een probleem voor mensen met een andere acute zorgvraag. Hartaanvallen en ongelukken gaan ook gewoon door.” (AJ)