Lange tijd bleef het stil rondom de toekomstplannen voor het leegstaande De Zwanenhof en het aangrenzende en nog in aanbouw zijnde zorghotel. Daar komt nu verandering in, nadat Ronald Helder (49) kortgeleden zijn handtekening zette om de komende zes maanden zijn vernieuwende plannen voor ‘zachte’ zorg binnen het markante complex verder in te kleuren. “Dit is zó’n bijzondere plek om iets moois te realiseren... Als ik mijn droom nú voorbij laat gaan, dan lukt het nooit meer”, aldus de nuchtere, maar tegelijk ook ambitieuze en zelfverzekerde Groninger.
‘Dit moet anders’
Helder heeft een financieel-administratieve achtergrond en kwam door familieomstandigheden steeds meer met de zorg in aanraking. In 2001 overleed zijn eerste dochter, een jaar later kreeg zijn vader alzheimer en nog eens twee jaar verder stierf ook zijn tweede dochter. “Echt, ik heb zaken meegemaakt waarvan ik dacht ‘Dit moet anders!’. Weer enkele jaren verder aanvaardde hij zelf een functie in de zorg, waarbij zich meer en meer ging toeleggen op de personeelsplanning en bijbehorende informatiesystemen. “Ik koppelde feitelijk de techniek aan de zorg, probeerde verbindingen te leggen en tegelijkertijd het ‘schotjesdenken’ te doorbreken. Want eerlijk, het kan allemaal veel efficiënter en voor de patiënt veel beter worden.”
Die overtuiging mondde enkele jaren geleden al uit in de oprichting van de Stamtafel, een digitaal platform waarop zorgpartijen elkaar kunnen vinden en samen proberen naar oplossingen te zoeken. “Dat liep op een positieve wijze uit de hand”, aldus Helder, “en versterkte mijn gevoel om het ook fysiek te kunnen realiseren.” Van het een kwam het ander en in zijn netwerk zat ook een van de onderaannemers van Bramer, de bouworganisatie die het zorghotel realiseert. Het bruggetje was geslagen en vele gesprekken met Peter Leferink, directeur van Bramer, volgden.
Schotjesdenken taboe
Maar ook schoof hij aan tafel bij de Universiteit Twente, bij Saxion en het ROC van Twente. “Het onderwijs speelt een heel belangrijke rol in mijn visie om partijen en disciplines bij elkaar te brengen en samen naar nieuwe mogelijkheden en werkwijzen te zoeken. Daar volgde al snel ‘het groene licht’ en zag men perspectief in de plannen van de Groninger. Plannen waarin het schotjesdenken taboe is en een multidisciplinaire aanpak van de zorg voorop staat. “Het moet mogelijk zijn om hier mensen onder te brengen die herstellen van een ingreep, of het nu een nieuwe heup is of een gebroken been, maar ook mensen die verstandelijk gehandicapt zijn of aan alzheimer lijden bijvoorbeeld. Deze locatie is gewoonweg uniek in Nederland. Met de rust en de ruimte, de uitstekende bereikbaarheid, het monumentale retraitehuis, de futuristische nieuwbouw van het zorghotel met alle faciliteiten én het vele groen dat beide complexen met elkaar verbindt. Alles kan hier samen komen,” zegt hij met een flonkering in zijn ogen. “Ik wil hier ruimte bieden om mens te kunnen zijn.”
Helder prijst zich gelukkig met de wijze waarop Bramer en de andere partijen hier met elkaar omgaan. “Noaberschap wordt hier echt met hoofdletters geschreven en dat proef ik dagelijks. De wil om er samen iets van te maken en je niet te veel door barrières te laten leiden. Mijn vader zei vroeger altijd al ‘Nooit ophoal’n, altied deurgoan’, en dat proef ik hier heel sterk. Ja, wat dat betreft ben ik een geluksvogel om dit project samen met Bramer handen en voeten te kunnen geven.”
Gesprekken met de Zenderense gemeenschap
Natuurlijk realiseert Helder zich dat hij nog een lange weg heeft te gaan. “Er moeten nog vele gesprekken volgen. Met zorgverzekeraars, met zorgpartijen, met de gemeente en zeker ook met de omgeving”, zo weet hij. “Door corona is dat op dit moment heel lastig, maar zodra het straks weer enigszins kan wil ik de Zenderense gemeenschap bij mijn plannen betrekken. Horen hoe zij tegen mijn ideeën aankijken en samen optrekken om er iets heel moois van te maken. En natuurlijk blijft het straks mogelijk dat groeperingen uit het kerkdorp hier hun onderdak kunnen blijven vinden. Sterker, misschien moeten we in de toekomst wel een van de vleugels vrijhouden voor calamiteiten. We zullen heus nog wel vaker een pandemie meemaken en hoe mooi is het dan dat we hiervoor ruimte kunnen bieden.”
Volgend jaar zomer hoopt Helder zijn plannen in een compleet bidbook te hebben uitgewerkt. “Uiteraard kunnen de plannen nog spaaklopen”, zo weet hij. “En als het érgens fout kan gaan, dan is het wel in de financieringsstructuur van de zorg. Daar hebben we de komende tijd nog een hele kluif aan. En misschien moet ik wel ergens water bij de wijn doen, maar voor mij is het nu eenmaal de uitdaging om mijn droom, de opmaat naar een nieuw soort zorgverlening in ons land, én de realiteit zo dicht mogelijk bij elkaar te brengen. Deze kans krijg ik inderdaad nooit weer.”
Vertraging in afhandeling faillissement
In de afhandeling van het faillissement van De Zwanenhof in 2019 is enige vertraging gekomen. De levering van retraitehuis en in aanbouw zijnde zorghotel aan Bramer B.V. en Merwestreek is nog steeds niet daadwerkelijk gepasseerd. Volgens Peter Leferink, directeur van Bramer, heeft het te maken met de afhandeling van een pachtovereenkomst en met een partij die het oneens is met de faillissementsafhandeling en beslag heeft gelegd. “Dat is een tegenvaller. Het blokkeert het handelen van de curator.” De kwestie is onderwerp van juridische procedures. “We hopen dat het snel opgelost is en de curator gewoon kan leveren. Dan is de baan vrij en kunnen we ook echt meters maken.” (AJ/BM)
© BorneBoeit. Op onze artikelen en beeldmateriaal rust copyright.
Voor meer informatie raadpleeg de spelregels.