Ans Lindeman stopt als mondhygiëniste

Toen Ans Lindeman (64) in 1976 als mondhygiëniste afstudeerde, stond het specialisme nog in de kinderschoenen. “In mijn omgeving moest ik toen vaak uitleggen wat ik precies ging doen. ‘Word je dan tandarts of assistente?’, vroegen mensen nog onwetend”, vertelt ze. Daar is in al die jaren een behoorlijke kentering in gekomen. Vandaag de dag hoort mondhygiëne er immers helemaal bij. Ans heeft het aan den lijve ondervonden. Komende donderdag neemt ze, zij het met gemengde gevoelens, na 22 jaar afscheid van haar praktijk in Het Dijkhuis. “Een heel mooie praktijk, waarin we duizenden mensen hebben geholpen”, klinkt het vol trots.

Tandarts Hein van der Woerdt

Terugkijkend op die lange periode kan ze alleen maar tevreden zijn. Toen haar Enschedese werkgever in 1997 zijn praktijk wilde beëindigen, begon het idee op te borrelen om een eigen praktijk te starten. Ze kwam in contact met Hein van der Woerdt, die zijn tandartspraktijk had aan De Dorsmolen. ‘Kom dan hier’, zei hij en dat deed ze. Ans: “Op de donderdagmorgen was de praktijkruimte immers onbezet, dus dat was voor mij ideaal. Maar het aantal patiënten groeide snel, dus pakte ik er ook een avond bij, later nog één en weer later zelfs de zaterdag. In 2006 besloot ik mondhygiëniste Sandra Mulder in de praktijk op te nemen, om samen verder te gaan.”

Een jaar later diende zich voor Ans en Sandra de mogelijkheid aan om zich in Het Dijkhuis te vestigen. Een kans die ze met beide handen aangrepen. En ook daar zette de groei door. Dusdanig zelfs dat er in 2010 nog een derde mondhygiëniste kwam. Het was Chantal Geerdink die haar studie Mondzorgkunde in Groningen diende af te ronden met een stageplek. Ze zou er niet meer weg gaan. “We hebben samen geweldige jaren beleefd’, klinkt het in koor. “Lief en leed gedeeld, reisjes gemaakt en vooral een heel mooie praktijk verder kunnen uitbouwen.”

‘Ik geniet van het gepruts’

Op de vraag wat het toch zo leuk maakt om de hele dag in de mond van een ander te kijken, begint de scheidend mondhygiëniste te lachen. “Tuurlijk, je doet aan preventie. Dat is dankbaar en daar krijg je waardering voor. Maar ook vind ik het 1-op-1 contact met mensen geweldig én -daar wil ik ook eerlijk over zijn- geniet ik van het ‘gepruts’, of het gras tussen de tegeltjes weghalen zeg maar. Ik ben nu eenmaal precies en dat komt in dit vak heel goed van pas.”

Komende vrijdag zit het er allemaal op. Dan levert ze haar sleutels in en wordt het even slikken. “Het is wel je kindje hè. Maar tegelijk weet ik dat de praktijk met Chantal, die mijn deel overneemt, met Sandra én met Leonieke, de nieuwste aanwinst, in heel goede handen is. En kan ik met trots terugkijken op de goede naam die we als Mondhygiënisten Borne in de afgelopen jaren hebben opgebouwd.” Plannen voor de nabije toekomst heeft ze nog niet. “Ik zie wel en ben niet zo van het plannen. Er komt vast wel iets voorbij, al heb ik me al wel voorgenomen een studie Psychologie op te pakken. Maar voor de rest eerst even helemaal niks.” (AJ/BM)