Staken met de handen uit de mouwen

Donderdag waren negen leerkrachten van basisschool ’t Iemnschelf in Zutphen, waar ze een grote onderwijsdemonstratie bijwoonden. Vrijdagmorgen om tien uur meldden ze zich bij Het Dijkhuis, waar ze twee uurtjes lang de handen uit de mouwen staken om de begeleiders te helpen bij de dagbesteding. “Gewoon een gebaar”, aldus juf Esther, “want we voelen ons verwant met de zorg en dan is het mooi om van de nood een deugd te maken.”

Meer geld en een lagere werkdruk vormen de leidraad voor de staking die twee dagen lang in het hele land wordt gehouden. En dus ook op ’t Iemnschelf. De leerlingen hebben donderdag en vrijdag vrij, de leerkrachten voeren actie. Althans, een deel ervan. Zij die gisteren en vandaag niet in Zutphen en Het Dijkhuis zijn, blijven op school of werken thuis om achterstallige administratieve taken uit te voeren of nieuwe lessen voor te bereiden.

Oogkleppen moeten af

Juf Esther: “Ik ben geen actievoerder van huis uit, maar het is gewoon noodzakelijk om onze stem te laten horen. Er moet structureel gewoon iets veranderen en we hopen dat nu eindelijk eens die oogkleppen in Den Haag worden afgezet. Het gaat me nog niet eens zozeer om het geld, maar vooral om het lange termijnbeleid voor het onderwijs dat volledig ontbreekt. Ze doen maar wat en over vier jaar kan het allemaal weer heel anders klinken. Dat kan gewoonweg niet.”

Het Dijkhuis is ondertussen blij met de spontaan aangeboden hulp. Marion, die de actievoerders vandaag begeleidt, zegt: “Ook wij voelen ons solidair en zitten eigenlijk in hetzelfde schuitje als de onderwijsmensen. Daarom zijn de leerkrachten van ’t Iemnschelf vandaag meer dan welkom.”

Plezier

Na de koffie en thee wordt de ochtend doorgenomen. De leerkrachten worden opgedeeld in tweetallen die vervolgens twee uurtjes over Het Dijkhuis zullen uitzwermen om hun handen uit de mouwen te steken. Zo is er een bewegingsgroep actief, worden koekjes gebakken en bloemen geschikt én is er een bingo. De ontvangst door de bewonersgroepen is allerhartelijkst, al ontgaat hen veelal de reden van de extra hulp vanmorgen. Maar dat hindert niet, het plezier is er niet minder om.

Zo ook bij juf Esther, die al 31 jaar in het onderwijs actief is. “Natuurlijk, het is allemaal veel complexer geworden en soms heb ik weleens gedacht dat een van 9-tot-5 baan veel leuker is. Maar als ik het allemaal mocht overdoen, zou ik toch weer voor het onderwijs kiezen. Ik ben nu eenmaal een onderwijsmens in hart en nieren. En daarom ook ben ik nu misschien wel zo strijdbaar.’ (AJ/BM)