Een stoomloc in de kelder

ADVERTORIAL • Toen Henry Wienk en zijn vrouw wilden verhuizen naar een appartement in Borne, stond één ding vast. Er moest voldoende ruimte zijn voor de stoomlocomotief in aanbouw van de man des huizes. En zo werd de kelder van de Fleminghof de plek waar de treinfanaat zich helemaal kan uitleven.

“Het is: eerst fiets eruit en dan ik erin”, zegt Henry Wienk (67), als hij de deur van de kelderbox opent. Eenmaal binnen wordt duidelijk dat hieraan geen woord is overdreven. Elke vierkante centimeter van de ruimte is benut. Achterin staan de freesbank en de draaibank. Rechts ligt het overige gereedschap, links in de kast de materialen. In het midden prijkt de trots van de gepensioneerde elektrotechnisch tekenaar en constructeur: het schaalmodel van stoomloc 99222 van de Harzer Schmallspur Bahnen (HSB) plus de volgwagen voor de machinist.

Vuurtje aan, kolen erin

Bijna twintig jaar geleden sloeg de vonk over bij Wienk. Hij bezocht een locomotief op ware grootte van het smalspoor in het Duitse Harzgebied en werd gegrepen door de techniek van het antieke gevaarte. “Diesel en elektrisch vind ik niks aan. Een stoomlocomotief geeft een totaal ander gevoel. Straks, als dit ding gaat rijden”, zegt hij wijzend op het schaalmodel, “steek je het vuurtje aan, gooi je wat kolen erin en trekt deze loc vier of vijf volwassenen. Dat is toch geweldig? En je bent continu bezig hè. Het is niet alleen even een knop aanzetten.”

Wienk is een Pietje Precies. Hij bouwt de loc na tot in het kleinste detail. Boven in zijn appartement maakte hij de schaaltekeningen (1:11) op basis van het originele ontwerp. “Nu ik gepensioneerd ben, heb ik eindelijk iets meer tijd. Je kunt dit niet doen als je nog in de jonge kinderen zit en werkt. Het kost al gauw acht uur per week.”

Op de bok

Over twee jaar moet de 99222 rijklaar en gekeurd zijn. Wienk kan dan ritjes gaan maken tijdens modelspoorevenementen in binnen- en buitenland, die hij ook nu al bezoekt. De maker zelf zit straks op de bok. Dat wil zeggen: op het volgwagentje van waaruit hij het proces van water, kolen en stoom in de locomotief vóór hem kan sturen. Daarmee is zijn klusruimte in de kelderbox zeker nog overbodig geworden. “Nee hoor. Ik zal nog veel tijd kwijt zijn met het verfijnen van de locomotief. Hij moet geschilderd worden en sommige onderdelen kunnen nog beter.”

Een geruststelling voor de buren in de Fleminghof, want die komen graag kijken naar de vorderingen. “Ja er is veel aanloop. Ik sta eigenlijk nooit de hele dag alleen. Hartstikke gezellig, al mag het soms best iets minder. Maar als ik even wil doorwerken, doe ik gewoon de deur dicht. Dan word ik tenminste niet gestoord.”