De financiële problemen van de gemeente Borne zijn voor een belangrijk deel ontstaan door tekorten in het sociaal domein, zoals dat bij veel gemeenten het geval is. Niet onlogisch om te veronderstellen dat op dat gebied dan ook de grootste bijdragen aan de bezuinigingsopgave verwacht worden. Maar liefst twee miljoen moet er gevonden worden op het terrein van wmo en jeugdzorg. En dat kan, zonder de kwaliteit aan te tasten, zegt organisatiebureau Bascole dat zich verdiepte in de gang van zaken in Borne.
Context-gedreven
‘Simpelweg’ door anders te gaan werken. In plaats van ‘systeem-gedreven’ naar ‘context-gedreven’. De consulenten moeten meer naar buiten, goed kijken naar de situatie van degene die hulp vraagt en de focus leggen op oplossingen die er op lange termijn voor zorgen dat mensen weer op eigen benen kunnen staan. Dat zou duurdere zorg kunnen voorkomen en de cliënt uiteindelijk beter helpen. De organisatie achter de consulenten moet zodanig ingericht worden dat ze er ook de ruimte voor krijgen, niet onnodig veel tijd kwijt zijn aan administratieve systemen en managers moeten zich aan de nieuwe werkwijze conformeren. Twee miljoen zou dat kunnen opleveren, plus of min een miljoen.
Roer omgooien
Het klinkt allemaal te mooi om waar te zijn: kwaliteit blijven leveren, geen pijnlijke keuzes en doen wat je eigenlijk toch al van plan was (cliënt centraal, maatwerk, meer kijken wat men zelf kan, etc.). “Hoe realistisch is dat?”, vroeg Arthur Lammers (Borne-Nu). “Hebben we al die jaren zoveel geld over de balk gegooid?” En Bram Donkers (GrLI/PvdA): “Ik zit met verbazing te luisteren. De Transformatieagenda heb ik toen gelezen als een poging om naar een context-gedreven organisatie te gaan. We hebben alle ruimte gegeven en nu horen we dat de mensen tot een soort administratieve medewerkers zijn verworden, waardoor er zulke tekorten zijn ontstaan?”
Wethouder Martin Velten kon alleen maar beamen dat de intenties er altijd wel zijn geweest. “Maar we zitten gewoon in een systeem-gedreven organisatie.” Te veel met ‘rechtmatigheid’ bezig en te weinig met ‘doelmatigheid’. Het zit er bij de overheid een beetje ingebakken. Zomaar het roer omgooien gaat natuurlijk niet lukken. Daarvoor heb je een adviesbureau nodig (datzelfde Bascole) die de organisatie gaat coachen en trainen. En er moet een gebruikersvriendelijker administratief systeem komen. “Vallen die kosten dan onder het traject de Basis op Orde (om de gemeente organisatie meer ‘in control’ te krijgen)”, vroeg Bram Donkers hoopvol. Nee. Die kosten moet je van de mogelijke besparingen aftrekken.
De wethouder heeft er ‘alle vertrouwen’ in dat het gaat lukken om twee miljoen op deze manier te besparen. Er waren wat twijfels te horen bij diverse raadsleden, maar veel keuze hebben ze eigenlijk niet.
Knoppen van het minimabeleid
Een beetje anders lag het met Werk en Inkomen. De taakstelling is niet zo groot, ‘slechts’ twee ton, maar er lagen concrete keuzes voor in het minimabeleid, dat de gemeente jaarlijks een miljoen kost en waarbij door de gemeente zelfstandig ‘aan de knoppen gedraaid’ kan worden. Bijvoorbeeld door de inkomensgrens te verlagen van 120 procent van het minimum inkomen naar 110 of 100. De gemeenteraad mag een richting aangeven tijdens de Algemene Beschouwingen en dan gaat het college het invullen.
Op 8 oktober wordt er verder gesproken over de uitdagingen in het sociaal domein tijdens het Politiek Beraad. (AJ)
© BorneBoeit. Op onze artikelen en beeldmateriaal rust copyright.
Voor meer informatie raadpleeg de spelregels.