Relaxte reünie van oudgedienden

Uit alle delen van het land, maar ook uit het buitenland troffen ze elkaar weer, de bezoekers van het Afrika Festival die bijtijds hadden geboekt op minicamping De Köller. Velen zien elkaar maar één keer per jaar, maar de gesprekken gaan verder waar ze vorig jaar zijn gestopt. Alsof het één grote familie is die op de camping is neergestreken. Kinderen spelen verder en volwassenen praten verder.

Aan zo’n 450 gasten hebben Michel en Annemarie Lucas een plek kunnen geven. Al ruim voor dit weekend waren alle beschikbare plaatsen gereserveerd. Mensen die na dat moment wilden boeken kregen te horen dat er geen plaats meer was. Niet alleen de minicamping zelf, maar ook de weilanden eromheen worden als camping en/of parkeerplaats gebruikt. Veel extra handen maken dat alles goed verloopt. Extra sanitaire voorzieningen zorgen ervoor dat de gasten toch een snelle douche kunnen nemen en niet al te lang in de rij voor de toiletten hoeven te staan. Voor degenen die dat willen is er ’s ochtends een ontbijtservice in de recreatiezaal en voor de voetballiefhebbers heeft de televisie aangestaan om hen in de gelegenheid te stellen om naar het WK voetbal te kunnen kijken.

Om er voor te zorgen dat alles onder controle blijft dragen de kampeerders, afhankelijk van hun boekingsperiode, verschillende kleuren polsbandjes. Ook is er tijdens het festivalweekend geen bezoekregeling, wat door enkele gasten overigens wordt betreurd. Al met al verloopt het weekend, volgens zeggen, naar wens en is de sfeer optimaal en heel relaxed.

Gasten werden ‘opgetrommeld’

De beide ochtenden van het festival werden de kampeerders opgehaald door een fraai uitgedoste Afrikaanse percussie loopgroep die een ronde maakte over de gehele camping en als een soort 'zwaan kleef aan' de gasten verleidde om mee te gaan naar het festivalterrein bij het openluchttheater, wat goed lukte. Zo zat de sfeer er al goed in voordat het eigenlijke programma was begonnen. Een beter begin van de festivaldag kun je je niet wensen!

Dikke vriendschap

Het was 2002 dat Ria (57) uit Den Haag, rechts op de foto, en Anne Margreeth (64) uit Groningen elkaar voor het eerst troffen. Omdat de camping verder vol was en zij er geen probleem mee hadden om samen één plaats te delen, leerden ze elkaar beter kennen. Sindsdien staan zij ieder jaar samen op één plaats. Bovendien blijven ze steeds langer op de camping. Was het eerst alleen van maandag tot vrijdag tijdens het festivalweekend, tegenwoordig maken zij er een verblijf van anderhalve week van. Ze zijn blij dat het aantal kampeerders van 600 is teruggebracht naar 450: “Het maakt het een stuk aangenamer op de camping!” Bij vertrek reserveren ze onmiddellijk voor het volgende jaar. Waar Ria via een vriend van het Afrika Festival hoorde heeft Anne Margreeth het uit de media leren kennen.

Ria had al affiniteit met Afrika, mede doordat ze vele rondreizen over dat continent heeft gemaakt. Anne Margreeth vond de muziek lekker in het gehoor liggen toen ze er mee in aanraking kwam. Hun vriendschap heeft er nu toe geleid dat ze samen binnenkort een rondreis in Namibië gaan maken!

Desgevraagd had het tweetal nog wel wat te aan te merken op het programma van dit jaar. In het verleden stonden er traditionele dans- en muziekgroepen op het programma en die worden nu door beiden gemist. De modernere, elektronische Afromuziek overheerst en dat vinden ze jammer. Dat maakt het programma minder veelzijdig. Zij zouden graag een mix van beide stijlen zien, zodat het programma weer aantrekkelijker is voor een breder publiek.

Van festivalkampeerder naar terugkomer

Wessel (54) uit Apeldoorn bezoekt het festival nu 10 jaar. De eerste keer kwam hij één dag die als uitstapje bedoeld was voor kinderen van een Afrikaanse percussiegroep (vrije stijl) die hij begeleidde. Toen was hij besmet met het Afrika Festival-virus en keerde hij ieder jaar terug, nu het gehele weekend en met zijn gezin. Ook hij leerde steeds meer terugkomers op de camping kennen. Waar ze eerst verspreid over de weilanden stonden, staat deze vriendengroep nu bij elkaar. Om dat voor elkaar te krijgen komt hij vroegtijdig om het kampement op te bouwen. Op de weilanden zijn er immers geen afgebakende plaatsen.

Op de vraag of hij andere festivals met deze muziek bezoekt, geeft hij te kennen dat niet te doen, want: “Hertme is it!” Mede daarom is hij ook naar de band Bløf geweest in het openluchttheater. “Het is niet echt mijn muziek maar door de sfeer in het theater is het toch een feestavond geworden!” Toch heeft hij wel wat bedenkingen bij het Afrika Festival in zijn huidige vorm. Net als Ria en Anne Margreeth mist ook hij de traditionele Afrikaanse dans en muziek. Hij vindt het begrijpelijk dat er ook de elektronische muziek ten gehore wordt gebracht, maar mist de mix. “Er is te weinig originaliteit meer.” Met tips van bezoekers wordt er ook weinig gedaan, vindt hij.

Een bijzonder en prettig festival blijft het desondanks. Je kunt de kinderen gewoon hun gang laten gaan, terwijl je ze op andere festivals goed in het oog moet houden. Hij ervaart het Afrika Festival echt als een gezinsfestival. Minder te spreken is hij over het gebruik en de waarde van de munten, waarmee wordt gewerkt. Omdat een munt een waarde van € 2,30 vertegenwoordigt is het niet mogelijk om kleinere prijsverschillen te realiseren. En waar je op andere festivals een korting krijgt als je veel munten tegelijk koopt, ontbreekt dat hier. Volgens zijn zeggen klagen bezoekers én standhouders daarover.

Tenslotte

Over het laatste heb ik meerdere campinggasten horen klagen. En daarnaast waren er ook opmerkingen over de variëteit aan stands op de markt op het festivalterrein: veel sieraden en kleding, maar geen enkele kraam meer waar je een muziekinstrument kon kopen…

Hoe dan ook: het festival heeft zich weer in een grote belangstelling mogen verheugen en de sfeer op de camping werd door de puntjes van kritiek niet verknald. Iedereen kan, ook geholpen door het schitterende weer, weer terugkijken op een schitterend weekend! (HvR)