‘Misschien ben ik naïef geweest…’

Als de gemeente Borne op vrijdag 20 april een persbericht uitbrengt dat zij voornemens is een woning met schuur aan de Beerninksweg te sluiten waar voor de tweede keer een hennepkwekerij is aangetroffen, slaat bij eigenaar Harry Olde Rikkert niet veel later en voor de zoveelste keer de schrik om het hart. BorneBoeit meldt het voornemen nog diezelfde dag, terwijl de regionale krant een dag later weet te melden dat de sluiting met onmiddellijke ingang zou zijn. “Pertinent onwaar”, aldus Olde Rikkert, die ondertussen al wekenlang bezig is om zijn eigendom weer op orde te brengen.

“De buurt attendeerde me op de publiciteit en was verbaasd dat ik er nog bezig was. Zaterdagmiddag kwam er zelfs een politiemacht om me het huis uit te zetten. Ik heb moeten praten als Brugman om de zaak te corrigeren.” Het zit de ondernemer in tweedehands autobanden niet mee. Maandag heeft hij een overleg gehad op het gemeentehuis en daar zou hem verzekerd zijn dat de geplande sluiting -aanstaande donderdag- in elk geval voorlopig van de baan is en dat alles ‘objectief opnieuw zal worden bekeken’.

De situatie in 2015

Olde Rikkert kocht het pand, met een woongedeelte voor en achter, zo’n 25 jaar geleden en heeft er zelf een groot aantal jaren gewoond. “Door familieomstandigheden was ik genoodzaakt het in de verhuur te gaan doen. In oktober 2015 meldde zich een jong stel met hun kleine. De moeder van een van hen kwam mee. “Ze wilden zowel het voor- als achterdeel huren, geld voor de huur hadden ze. Dus waarom niet? dachten we. Bovendien zag het er allemaal goed uit. De jongeman werkte ergens op personeelszaken, had een mooie witte Golf. Een week later belde hij dat de relatie voorbij was en alleen het voorste deel wilde gebruiken.”

Toen tegen het einde van het jaar een achterstand in de betaling van de huur was ontstaan, besloot Olde Rikkert in te grijpen. Hij ging zijn pand binnen en plaatste nieuwe sloten. Vanaf dat moment ging de huurder overstag. Totdat de politie een jaar later belde met de mededeling dat ze er een hennepkwekerij hadden aangetroffen. “De huurder heb ik nooit meer gezien”, zegt de huisbaas.

Financiële problemen

Het is inmiddels 2017 als Olde Rikkert in Duitsland een stukadoor ontmoet die woonruimte in Nederland zoekt om hier zijn bedrijf op te starten.“Hij wilde het pand wel overnemen, we kwamen overeen eerst een periode van drie jaar een huurkoopovereenkomst aan te gaan.” Als de stukadoor er eenmaal woont, begint ‘ie direct te verbouwen; de badkamer en keuken worden volledig gesloopt. Olde Rikkert: “Wat hij veranderde werd echt mooi. Hij legde een strakke tegelvloer en zorgde voor fraai pleisterwerk.” Toch had Olde Rikkert ook zijn vraagtekens bij het ingrijpende karakter van de aanpassingen. In augustus geeft de stukadoor echter aan in financiële problemen te zitten en voor enkele maanden een grote klus in Aruba op te pakken om weer de nodige armslag te krijgen.

Buiten medeweten van Olde Rikkert om trekt er dan een ander in het pand en maakt het in no time gereed voor het kweken van hennep. Hij metselt een dikke muur tussen voor- en achterdeel (“waarschijnlijk om verspreiding van geluid en geur tegen te gaan”, aldus de eigenaar) en boort gaten in de plafonds voor een afvoer naar boven. Olde Rikkert is op dat moment in overleg met de stukadoor op Aruba om de huurkoopovereenkomst te beëindigen. Eind februari 2018 stemt hij toe en belooft tot 1 april de huur te zullen betalen. Eind februari ontdekt de politie opnieuw een hennepteelt…

Daarop stuurt de gemeente op 26 maart een brief naar de eigenaar met de mededeling dat zij voornemens is het pand voor drie maanden te sluiten. “Want we moeten gewoon ingrijpen en willen een signaal afgeven”, zal burgemeester Rob Welten later verklaren. Een paar dagen later zit Olde Rikkert bij Welten aan tafel. Hij adviseert om met een zienswijze te komen. Die komt er niet, waarna de gemeente eind vorige week aankondigde tot sluiting te willen overgaan.

Wanhopig en teleurgesteld

Olde Rikkert is wanhopig, want het pand is inmiddels weer zo goed en zo kwaad als het kan op orde en hij woont er intussen zelf weer met zijn achtjarige dochter. Maar ook is hij teleurgesteld omdat hem van overheidswege verplichtingen worden opgelegd die hem door dezelfde overheid worden verboden om uit te voeren. “De overheid verplicht me als eigenaar de huurders te controleren om dit soort zaken te voorkomen, maar dezelfde overheid verbiedt me om bij een huurder naar binnen te stappen. Wat moet ik dan?”, zo zegt hij.

“Misschien ben ik naïef geweest. Had ik eerdere signalen moeten oppakken. Maar ik verzeker je dat dit soort lieden heel sluw is en het spelletje heel geraffineerd speelt. En er is niemand, ook niet uit de directe omgeving, die ook maar iets in de gaten heeft gehad. Er is in enkele maanden enorm veel materiaal naar binnen gesleept. Het viel niemand op.”

Toch is OIde Rikkert hoopvol gestemd. “Het gesprek dat ik gisteren had met de ambtenaren was in elk geval opbouwend. Samen proberen we er nu uit te komen en de sluiting te voorkomen.” (AJ/BM)