Kruip in de huid van kind onder vuur

Kinderen zien op de TV beelden langskomen van kapotgeschoten steden, eindeloze stromen vluchtelingen en kinderen in vluchtelingenkampen. Voor de meesten is het te ver van hun bed om te begrijpen wat `moeten vluchten` inhoudt. De reizende tentoonstelling ‘Kind onder vuur’ probeert via verhalen van vluchtelingenkinderen en opdrachten die horen bij de filmpjes kinderen van groep 7 en 8 plus brugklasleerlingen bij te brengen wat vluchten betekent.

Opening tentoonstelling Kind onder vuur

Wethouder Martin Velten is uitgenodigd de tentoonstelling te openen. De kinderen uit Azelo zitten keurig voor het TV scherm als hij hen vraagt wie vannacht niet in een bed heeft geslapen en geen ontbijt heeft gehad. Tot lichte verbazing van zijn klasgenoten heeft één kind zowel geen bed als geen ontbijt gehad. Maar: “Mijn bed is kapot, dus had ik de matras op de grond. En ontbijt ben ik gewoon vergeten.” Als Martin Velten dan vertelt dat vluchtelingenkinderen meestal geen bed hebben en geen ontbijt krijgen, is het even stil.

Daarna vertelt Martin Velten een verhaal over een Syrische vluchteling en hij zegt dat vijf miljoen mensen uit Syrië verdreven zijn. Het getal maakt indruk. Met een druk op de TV knop is de tentoonstelling geopend.

In groepjes van vier gaan de kinderen daarna naar de diverse filmpjes in de tentoonstelling kijken en maken de bijbehorende opdrachten. Ze zijn vol enthousiasme bezig. Helaas geeft een van de schermen wat problemen, maar coördinator Marianne Stevelink lost dat geroutineerd op door zelf het verhaal dan maar te vertellen.

Organisatie Kind onder vuur

Marianne Stevelink, coördinator tentoonstelling bij het Rode Kruis, vertelt: “Het is een reizende tentoonstelling die door het hele land georganiseerd wordt. De kinderen gaan echt zelf aan de slag en ervaren zo enigszins wat een leeftijdgenoot kan overkomen. De docenten krijgen verwerkingsopdrachten mee en zij kunnen wat de kinderen via het opdrachtenboekje leren weer in hun lessen aardrijkskunde of geschiedenis of wereldoriëntatie gebruiken. In mei krijgen alle scholen een herinneringsboekje. De kinderen leren in ieder geval dat 30 miljoen mensen op de vlucht zijn en dat vijf miljoen kinderen zonder ouders of familie alleen op de wereld staan. Onvoorstelbaar voor de meeste kinderen.

In Twente bouwen we iedere twee weken de tentoonstelling ergens anders op. Er is een ploeg mensen die dat doet en als er problemen zijn, zoals nu, komt bijvoorbeeld iemand van de technische dienst het probleem oplossen. Daarnaast komen vrijwilligers helpen bij de scholieren. Bijna alle scholen doen mee. De tentoonstelling blijft 14 dagen staan.

De bekostiging, de begroting voor Twente, is acht- tot negenduizend euro en dat wordt door sponsoren en gemeenten bijgedragen.

De filmpjes zijn ook best leerzaam: op een van de filmpjes zien ze een getrainde rat die landmijnen opspoort. Landmijnen liggen nog bij miljoenen in de buurt van wegen waar kinderen op lopen als ze naar school gaan of gewoon spelen. Het maakt indruk bij de kinderen.

Marianne Stevelink: "Ik wil Het Dijkhuis wel bedanken dat zij op zo’n korte termijn bereid was de tentoonstelling te plaatsen. Meestal zijn we in bibliotheken, gemakkelijk als kinderen boeken kunnen bekijken. Nu liggen er boeken op een tafel.”

Morgenavond, 13 maart, is er een lezing over Humanitair Oorlogsrecht in het Kulturhus. De lezing is gratis en begint om 18.30 uur. Op de site www.rodekruis.nl kan ook doorgeschakeld worden naar het item Humanitair recht. Hulpverleners moeten recht hebben om toegang te krijgen tot mensen die hulp nodig hebben. Dat is op dit moment bij de brandhaarden in de wereld geen kleinigheid. (AM)