‘Een bekende Nederlander? Nee joh…’

Op televisie was het avontuur Expeditie Robinson van Imke Wieffer pas donderdagavond ten einde. In werkelijkheid keerde de uit Borne afkomstige verloskundige al op 2 juli terug naar huis na een verblijf van drie weken op de Filipijnen. Al die tijd die er tussen zat moest ze zwijgen over haar optreden in het programma, waarin het overleven op een onbewoonde eiland centraal stond. In een gesprek met BorneBoeit kijkt ze terug.

“Het is erg goed verlopen”, is haar eerste conclusie. “Ik heb gewoon een heel fijne ervaring gehad. Voor mij was het extra bijzonder omdat ik op een gegeven moment naar Kamp Zuid moest en het dus voor de hand lag dat ik er uit zou gaan. Dat gebeurde echter niet. Het had zomaar gekund. Maar als je me vooraf had gezegd dat ik bij de laatste negen kandidaten zou zitten, had ik daar zeker voor getekend.”

Beter dan moeder Bernadette
En dat terwijl ze toch voor aanvang van de expeditie nog had aangegeven dat ze het beter wilde doen dan haar moeder Bernadette, die in 2006 de finale van het programma bereikte. “Haha, ik moest natuurlijk wel wat zeggen om een beetje publiciteit te krijgen.”

Waar ze precies heeft vertoefd op de Filipijnen, weet Imke Wieffer niet eens. “We hadden geen enkel idee waar ze ons naar toe brachten”, zegt ze. “Maar kennelijk zaten we op het eiland Matalahod, maar voor de tijd wisten we helemaal niks.”

Op de vraag wat haar het meest is bijgebleven van Expeditie Robinson blijft het antwoord even uit. Dan: “Eigenlijk alles wel. Er zaten zoveel elementen in. Heel mooi vond ik de teamprestaties en de individuele opdrachten. We begonnen op een ander eiland en moesten met ons vieren via de balansproef uitmaken welke twee naar de bekende Nederlanders op het eiland met de BN’ers mochten. Daarvoor hadden we nog niet zoveel te doen, maar na de overtocht begon het heel spannend te worden met de eilandraad. We hebben echte survivalmomenten beleefd en er zijn mooie vriendschappen ontstaan.”

Goede klik met Carlos
Vooral die met Oldenzaler Carlos Platier Luna (foto hieronder) was voer voor bespiegelingen en speculaties in de media. Imke Wieffer haalt er haar schouders over op. “Als een jongen en een meisje een goede klik hebben in zo’n programma worden daar al gauw heel romantische verhalen van gemaakt. We waren gewoon twee Tukkers bij elkaar, die het goed met elkaar kunnen vinden. We moesten op een gegeven moment een proef winnen en dat lukte. We werden helemaal gek. Zo’n ontlading, het teamgevoel dat we hadden, ook toen we samen een kampvuur moesten maken. We gunden elkaar het succes. Ook met Kaj was het leuk hoor, die deed allerlei typetjes in filmpjes. Carlos en zijn vriendin Anne-Britt en mijn vriend Rogier Lohuis en ik zijn ondertussen al een paar keer samen uit eten geweest. Heel gezellig.”

Minder sympathie voelde ze voor Soundos en Roeland. ”Die hebben me eruit gestemd met tactische spelletjes. Dat vond ik niks, daarvoor moet je mensen manipuleren en dat is niet echt mijn aard. Voor mijn gevoel wilde ik het eerlijk spelen, maar op een gegeven moment moet je mee met de groep. Als ik in mijn eentje op een ander zou stemmen, zou mijn stem verloren zijn gegaan en zou ik me zelf van de rest hebben afgezonderd. Die anderen zeiden daarom tegen me: Imke, speel het hard en doe met ons mee.”

Het was volgens Imke Wieffer ook de enige situatie waarin ze het tijdens haar verblijf op het eiland echt moeilijk had. “Lichamelijk heb ik geen last gehad, ook heb ik geen honger gehad. Je stelt je er heel erg op in wat je mag verwachten. Je weet van tevoren dat je drie weken geen contact hebt met de buitenwereld en geen foto’s ziet en zo. Maar net als naar eten heb je daar geen verlangen naar als je met zo’n avontuur bezig bent.”

Wel een hype, maar die gaat over
Imke Wieffer zegt zich even gemakkelijk na drie weken weer te hebben aangepast aan het leven van alledag. De opmerking dat ze door Expeditie Robinson een bekende Nederlander is geworden, is niet aan haar besteed. “Nee joh, het was wel een hype, maar die gaat over. Ik vond het wel bizar om te zien hoeveel mensen naar zo’n programma kijken en er op reageren. Dat had ik nooit verwacht en vind ik heel gek. Maar het heeft me geen enkele moeite gekost weer met mijn gewone leven verder te gaan. In september ben ik begonnen aan een nieuwe opleiding, ik heb het druk met mijn werk en mijn studie. Iemand verandert er niet door als je aan zo’n programma meedoet. Het is even veel aandacht en reacties, verder wordt het er echt niet anders van.” (WP)

Foto's © Expeditie Robinson/RTL