Twents gedicht Gerrit Rensink wint

Gerrit Rensink was er zelf niet bij toen op het Twents kleinkunstfestival in Ootmarsum bekend werd gemaakt dat hij de eerste prijs had gewonnen. Zijn zoon was die dag jarig en de plannen voor de komst waren al gemaakt. Enkele dagen voor de uitreiking is Gerrit Rensink pas gebeld dat hij bij de eerste tien was uitverkoren.

Hij liet zich vertegenwoordigen door Ben van de Berg, een vriend die veel affiniteit heeft met de Twentse taal.

Het Twents Kleinkunst Festival in Ootmarsum

Er was van alles te doen: zangers, conferences, muziek. Volgens Ben van de Berg was het erg gezellig, lekker warm op 30 juni maar ja, Gerrit zat bij zijn zoon. In de loop van de avond werd de uitslag bekend gemaakt. Gerrit wist al wel dat hij hoog geëindigd was, de voorzitter Harrie Nijhuis had dat laten doorschemeren toen hij Gerrit Rensink belde.

De voorwaarde voor deze wedstrijd was dat een ingediend gedicht in het Twents moest zijn. De juryleden: Harrie Morshuis, Neerlandicus en ‘platscriever’, Gerard Lage Venterink, historicus en journalist van Tubantia waren unaniem. Gerrit Rensink uit Borne kreeg de eerste prijs.

In het juryrapport schreven de heren: “De dubbele gelaagdheid is bijzonder. Er zit een diepere laag in het gedicht.” Dat zeiden ze overigens onafhankelijk van elkaar.

Het gedicht ‘Kerstdiner’

Normaal gesproken schrijft Gerrit Rensink gedichten die een strak ritme en maat hebben. Een gedicht moet ook een beetje rijmen. “Ik ben er een beetje ouderwets in.” Maar dit gedicht heeft dat niet, het is een vrij vers. Iets totaal anders dan wat Gerrit voorheen gedaan heeft. Het is dan eigenlijk dubbel knap dat hij de eerste prijs wegsleept.

Kerstdiner

Gloepens gleunig daampt de tuffel

De toafel met mooi etgerei

wocht op het anvalln van de leu

dee noe van achter pet en gevoallen haan’

deankt an kommend ritueel

Troag kauwend op veurbieje herinneringen

en te dik ‘e sneedn rollade

proatend oawer koo en kälfkes

hopt ze dat het etten better smaakt

en lechter verteerbaar is.

Andere prijzen

Bij de Willem Wilminkwedstrijd van dit jaar haalde Gerrit Rensink de vijfde prijs. Enige jaren geleden was het de derde prijs en werd het gedicht op zuilen bij het Enschedese theater geplaatst. 120 Mensen hadden een gedicht ingezonden. De gastdichter geeft een zin aan die in het gedicht verwerkt wordt.

Gerrit en Annemiek Rensink denken erover om een bundel met gedichten van Gerrit en de aquarellen van Annemiek samen te stellen en uit te geven. Een vorig bundeltje Zundag is ter gelegenheid van Gerrit Rensinks 50e verjaardag uitgegeven. In die bundel stonden in Twents vertaalde beroemde liedjes. Deze liedjes worden door beiden in Foezel 0.0 gezongen.

Ook met Foezel heeft het creatieve echtpaar plannen. In het najaar doen ze mee met Kultuur in Hus en er zijn al weer plannen voor de bekende Niejoarsvisite.

Bij een concert in Erve Odink in Markelo was Gerrit Rensink de verbindende spreker en droeg hij ook een enkel gedicht voor. Gerrit Rensink is altijd met taal bezig: valt hem iets op, leuk of grappig of zomaar dan kan er altijd wel een gedicht uit voortkomen.

Annemie Rensink is heel trots op Gerrit: “Hij doet het toch maar.” Samen spelen we met de gedachte over het bundeltje gedichten en aquarellen. Het is weer een nieuwe uitdaging, we doen het puur uit hobby. Het moet wel leuk blijven. Ik vind het ook heel bijzonder dat hij al deze activiteiten weer kan doen, het had heel anders kunnen zijn.”

Borne mag er trots op zijn twee zulke getalenteerde mensen in het dorp te hebben (AM)