‘Contact met overledenen is niet eng’

Op de langste avond van het jaar ontmoeten zo’n 50 veelal midden-dertigers elkaar bij De Zwanenhof in Zenderen. Nieuwsgierigheid naar het spirituele en de rol daarin van een medium vormen de belangrijkste drijfveer. De fraaie, landelijk gelegen locatie opent al om 18.00 uur haar poorten om de deelnemers te vergasten op een heerlijke barbecue in de riante tuin. Anderhalf uur later wordt iedereen naar de kapel gedirigeerd, waar de demo-avond zich zal afspelen.

Liefde en plezier

Op het priesterkoor zitten Diana Mulock Houwer, Laura van Gilst, Carmen Vreeburg en Liesbeth Jusia, die onder de naam Mediums 4 spirits met elkaar samenwerken, al klaar. Het zijn vier good looking women, goed gebekt en ze tonen een bijna overdadige hoeveelheid liefde en plezier voor hetgeen ze doen in ‘hun vak’, zoals Laura het later zal noemen.

Voor het zover is vertelt Carmen haar gehoor dat ze blij is dat de opbrengst van deze avond, én van de recentelijke demo-avonden in Amsterdam, Harderwijk en Oud-Beijerland, ten goede komt aan de Twentse stichting Kans voor een Kind, die individuele wensen vervult van kinderen uit Twente, die gebukt gaan onder een lichamelijke of psychische ziekte dan wel sociale of maatschappelijke omstandigheden.

Om die reden is ook Willem Hoevers aanwezig, die in het kort iets over zijn stichting vertelt en terloops zijn eigen gevoerde gevecht met het leven aantipt. “Toen ik ervan overtuigd raakte dat dit alles een reden moest hebben, kwam ik in contact met deze dames”, vertelt hij indringend. Als Carmen vervolgens verklapt dat ‘onze Willem’ vandaag jarig is, klinkt uit vijftig kelen een uitbundig ‘Lang zal ‘ie leven…’

‘Herkent iemand dat?’

Daarna is het tijd voor de eerste ronde contacten met overledenen, ingeleid met een gevoelig nummer van Marco Borsato. Laura van Gilst bijt het spits af. Na enig nadenken zegt zij een vrouwenstem te horen. Het is een moeder met meerdere dochters. De laatste periode zou ze ernstig ziek zijn geweest. “Herkent iemand dat?” vraagt ze, waarbij ze nadrukkelijk kijkt naar de mensen die links achterin de kapel zitten. Daar voelt ze namelijk de referentie. Als een van de toehoorders voorzichtigjes haar vinger opsteekt, gaat Laura verder. “Jullie hebben haar goed verzorgd”, zegt ze. “Daar is ze jullie dankbaar voor. Ze wilde er ook tot op het laatst goed uitzien. De lippen, een kleurtje op de wangen. Herken je dit?”

Diana Mulock Houwer vertaalt haar mediumschap ook in het uitdelen van kaarten. Zo spreekt ze van het ene op het andere moment een blonde jonge vrouw aan met de opmerking dat ze het moeilijk heeft gehad. Dat ze voor belangrijke keuzes heeft gestaan en dat ze nu op de weg terug is. “Reden genoeg voor een kaartje”, aldus Diana. “Een kaartje met veel hartjes.” De jonge vrouw kan een traan niet onderdrukken…

Stroever

Na de korte pauze gaat het stroever. Zowel Carmen als Liesbeth voelen contacten met overledenen die bij niemand in de kapel directe associaties oproepen. Zo 'horen' ze iemand die in een museum werkt, alsook een asielzoeker. “Zet je mind open”, roept Liesbeth, “denk goed na en laat de mensen in je omgeving de revue passeren.” Even later is er, zij het schoorvoetend, wel een herkenning.

‘Heel mooi om te doen’

Na afloop van de demonstratie zal Carmen Vreeburg (foto rechts) verklaren dat het een mooie avond was. “Ook mooi dat het soms wat moeizaam ging, zoals na de pauze. Het geeft aan dat je geen machine bent, maar dat je voortdurend moet interpreteren, dat je je hart moet openstellen en de signalen moet vertalen in woorden. Da’s niet altijd eenvoudig, maar heel mooi om te doen”, klinkt het overtuigend. “Contact maken met overledenen is niet eng, of gek of zweverig. Wij tonen alleen aan dat de overledenen nog steeds om ons heen zijn, alleen niet op de manier zoals wij gewend waren.”

Willem Hoevers was ondertussen de koning te rijk. Hij kreeg van de vier dames een cheque aangereikt met het fraaie bedrag van drieduizend euro; de opbrengst van de vier avonden. De Stichting Kans voor Kind zal er blij mee zijn. (AJ/BM)