‘Twee minuten stil… stoer hoor!’

Voor Scouting Twickel Borne vormt de viering van Dodenherdenking een van de jaarlijkse hoogtepunten. Acht leden, verdeeld over Bevers, Welpen, Scouts, Explorers en Pivo’s, assisteren dan tussen zes en half negen ’s avonds bij de diverse Dodenherdenkingen in de gemeente. “Tuurlijk”, zegt Carmen Zanderink, de leidster van de groep, “de Military in Boekelo, de Marathon in Enschede en de Rub-Bike-Run in Borne hebben ook wel wat, maar dit is toch wel héél bijzonder.”

Extra spannend

Om 18.15 uur verzamelt de groep zich op het Rheineplein. De laatste nieuwtjes worden uitgewisseld, iedereen controleert iedereen of de kleding naar behoren zit en er wordt nog éenmaal geoefend met de commando’s: saluut en saluut af. Voor de kleinste twee van het stel – Maureen Wissink en Hajo de Konink (foto rechts) – is het extra spannend, want het is de allereerste keer dat ze meedoen. Prompt steken ze dan ook hun linkerhand op in plaats van rechts, evenals twee in plaats van drie vingers. Spelenderwijs krijgen ze het snel onder de knie, waarna de groep zich opsplitst in twee groepen van vier.

De verzetsstrijder in Hertme

De eerste groep gaat naar Hertme, waar om 18.45 uur de herdenking is bij het graf van verzetsstrijder Hendrik Oude Egberink, pal onder de kerktoren die volledig in steigermaterialen is ingepakt. Op de dodenakker is weinig plek; de vier vinden nog net een plekje achter het eenvoudige kruis van Franse kalksteen. Voor hen wappert de driekleur, buiten het hek staan zo’n 50 bezoekers en de blazers van St. Gregorius. Maureen, de kleinste, staat stokstijf stil, alleen haar ogen draaien overuren in haar kassen.

De muziekvereniging speelt ‘Blijf mij nabij’ en ‘Wilt heden nu treden’ waarna enkele kinderen van basisschool St. Aegidius gedichten voordragen. Er waait een koude wind en tot overmaat van ramp weigert ook de geluidsinstallatie nog even dienst. Routinematig slaat eenieder zich er doorheen en na het spelen van het Wilhelmus en een dankwoord haasten de Hertmenaren zich weer naar de warme kachel. De scoutinggroep vond het mooi. “Ging wel goed”, roept Carmen “maar o, wat koud.”

Knetterkoud

De tweede groep is ondertussen naar buurtschap ’t Hesseler getrokken om daar haar positie naast het Landkruis in te nemen, waar om 19.00 uur een herdenking plaatsvindt. En daarna gaan beide groepen in sneltreinvaart terug naar Borne, voor het hoogtepunt van de dag. Ze hebben net nog even tijd om bij te kletsen, voordat de stille tocht het plein voor Dorset bereikt. Het is vooral de kou die de doorgaans zo stoere jongelui parten speelt. “Ik heb alleen maar een bloesje aan”, roept de een, terwijl de ander het ondanks zijn thermo-ondergoed ook nog ‘knetterkoud’ zegt te hebben.

Even later staan ze er weer. Keurig opgesteld aan beide zijden van het oorlogsmonument en in volgorde van hun lichaamslengte. Het zijn volleerde hofleveranciers, die de herdenking extra cachet geven. Alleen de kleine Hajo kan zijn geduld niet bewaren en salueert te vroeg. Maar slim als ‘ie is, krijgt hij het na een halve minuut zelf in de gaten en corrigeert zich dan meesterlijk (foto hieronder).

Van oor tot oor

Dan volgt de kranslegging en bloemenhulde. De scoutinggroep komt ogen en oren tekort, maar blijft onbeweeglijk staan. Als tien minuten later alle bezoekers huiswaarts keren, zit ook hun taak erop. Met een glimlach van oor tot oor roept Reinout Holleman “Prachtig joh!” Hij zit nog niet zo lang bij de Pivo’s en het is ook voor hem de eerste keer dat hij dienst doet op zo’n avond als deze. “Stoer hoor, je staat gewoon vooraan, de mensen kijken naar je en als dan die twee minuten er zijn… tja… écht prachtig!”

Komende zaterdag verblijft de scoutinggroep weer in haar blokhut, midden in de bossen van landgoed Twickel. Dan zal het er minder stil aan toe gaan, want de groep telt nu zo’n 150 leden, die met spel en vermaak een paar leuke uurtje beleven. (BM)