‘Hé, in dit pak gaat het vanzelf…’

Over ruim tien dagen staan ze er weer. Ruim 100 living statues die zich als een lang en indrukwekkend lint door Oud-Borne slingeren. Borne op z’n Best dus, met Willem van Oranje en Anna van Egmond bijvoorbeeld, en met Charlie Chaplin, Rembrandt, Assepoester en Pierrot. Én met Robin Hood, een creatie die enkele weken geleden spontaan ontstond tijdens de workshop ‘Hoe word ik een steengoed beeld?’.

Uitdaging aangenomen

De vertolkster ervan is Britt van Uem, freelance journaliste en een van de deelnemers aan de workshop. “Ik heb wel vaker theaterdingen gedaan, maar was nog nooit een levend standbeeld”, zegt ze als ze voor de allereerste keer haar kleding past. “Ik wil nu wel eens ondervinden wat er met je gebeurt als je op zo’n sokkel staat, dus heb ik de uitdaging aangenomen om na de workshop in sneltreinvaart door te gaan en me te prepareren op Borne op z’n Best.”

Gelukkig wist Britt snel een aantal creatieve geesten en handvaardige handen om zich heen te verzamelen om samen een goed gelijkende Robin Hood te kunnen neerzetten. In Hertme (het Robin Hood-dorp bij uitstek) waren het Ria Blenke en Annie Oude Nijhuis van de Naaigroep die haar hielpen een gelijkend pak te creëren, terwijl Herman Schabbink een pijl en boog regelde. Josje Besseling, die haar sporen in vreemdsoortige opdrachten al verdiende met het ontwerpen en vervaardigen van de outfit voor de Bornse Stadsprins, werd vervolgens ‘ingevlogen’ om de kleding van Britt statuewaardig te maken, terwijl Evelien Wensink voor de noodzakelijke schmink zal zorgen.

Goed zittende flatjes

Woensdagmiddag was het eerste echte doorpasmoment. In het atelier van Josje staan drie bustes gereed met de verschillende onderdelen van het pak, die ze inmiddels hard en stijf heeft gemaakt met de textielverharder. Als Britt met veel herrie binnenkomt is het eerste wat je je afvraagt: kan zij straks wel zo lang stilstaan? Uit haar grote tas tovert ze een ondeugend ogend hoedje, ‘goed zittende flatjes’ zoals ze zelf zegt en een rode legging. In haar hand een levensgrote boog en een stuk of vijf pijlen.

Dan gaat het snel. Britt vertelt zich goed te hebben ingelezen en tal van foto’s en filmpjes te hebben bekeken, onder andere op de website van het World Living Statues Festival. Ze heeft kopieën gemaakt van de Robin Hoods die ze op internet is tegenkomen en piekert zich nog suf welke bewegingen ze kan maken om verrassend voor de dag te komen. “Wellicht moet ik wel iets met een appel”, klinkt het cryptisch…

‘Het voelt als een harnas’

Even later wordt ze met veel gehannes in het pak gehesen. “Het voelt als een harnas”, is het eerste wat ze zegt met een vragende blik in haar ogen. En dan: “wat grappig, het lijkt zo ineens vanzelf te gaan. Door de stijfheid van het pak bén je al bijna een beeld.” Ze draait en beweegt en zoekt bevestiging in een kleine spiegel. Dan komt de brede glimlach terug. “Ik vind het mooi”, zegt ze, “hoe gaan we het kleuren?”. Josje wil iets met mosgroen en knaloranje. “Dat valt lekker op en dat mag best”, zegt ze glimlachend. Evelien is inmiddels met wat cake make-up in de weer om een mooie combi te maken voor het gezicht en de handen. Een eerste proefstukje blijkt een schot in de roos.

Over een week is het tweede doorpasmoment. Dan moet het ook allemaal zo’n beetje klaar zijn. “Of ik het volhoud, weet ik niet”, klinkt het nu al verontschuldigend. “Het is wel lang, vier keer dertig minuten. En jullie zijn er zondag bij hè?” vraagt ze hoopvol aan Josje en Evelien. Ze knikken bevestigend. Het is duidelijk, Robin Hood komt eraan! En wat er op 9 april ook gebeurt, de voorpret is in elk geval al groot. (BM)