Herman Bruggink stopt als fysiotherapeut

Na een carrière van maar liefst 48 jaar als fysiotherapeut, vindt Herman Bruggink het tijd om van zijn pensioen te gaan genieten. Per 1 januari sluit zijn praktijk aan de Lupine. “Ik vind het een prachtig vak en doe het nog steeds met veel plezier, maar je moet toch een keer een streep trekken”, vindt Bruggink, die inmiddels 71 kaarsjes mag uitblazen.
 

Herman Bruggink groeide op in buurtschap ’t Hesseler. “Vlak bij de natuurijsbaan naast de Houtmaat. Ik ben van voor 1960, dus ik heb veel strenge winters meegemaakt.” Schaatsen werd zijn passie, totdat een blessure een einde maakte aan zijn topsport aspiraties. “Ik werd trainer/coach bij de Hengelose ijsclub en dat bleek mij heel goed te liggen.” Het adviseren over hoe je een lichaam zo gezond mogelijk kan maken en houden sprak hem aan en was de aanleiding om een opleiding tot fysiotherapeut te gaan volgen. Een keuze waar Bruggink nooit spijt van heeft gekregen.
 

Bewust een kleine praktijk

In 1977 studeerde hij af, later gevolgd door specialisatie manuele fysiotherapie. De eerste jaren werkte hij in het toenmalige Stadsmaten ziekenhuis in Enschede. Begin jaren ’90 startte hij zijn eigen praktijk in Borne. Het is altijd, bewust, een kleine praktijk gebleven. “Een van de laatste. Door onze eigen beroepsgroep is er voor kleine praktijken een soort uitsterfbeleid in gang gezet. Men zet in op grotere praktijken met diverse specialismen in huis.” Bruggink ziet daar echter ook nadelen in. “Mensen willen toch ook graag weten door wie ze behandeld worden. Je bouwt op die manier een relatie op met je client.”
 

‘Geef het lichaam de tijd om zelf te herstellen’

Mede door de lage tarieven is de druk om zo veel mogelijk patiënten in een uur te behandelen steeds groter. “De gezondheidszorg is commerciëler dan menigeen denkt”, verzucht Bruggink. “En dat is jammer. Je moet ook de tijd nemen om een praatje te maken. Vaak zijn er medisch gezien fantastische verklaringen te vinden voor klachten, maar wordt er voorbijgegaan aan wat er zich nog meer afspeelt. Soms gaat het om gedachtegangen die een eigen leven zijn gaan leiden, terwijl er medisch gezien geen afwijkingen te vinden zijn. Dan is het goed om mensen wegwijs te maken in de aard van hun klachten en het soms ook van een andere kant te bekijken. Dat psychosomatische deel is niet te onderschatten en daarvoor moet je mensen de gelegenheid geven om hun verhaal te doen.”
 

In 48 jaar heeft Bruggink het vak zien veranderen. “Vroeger waren fysiotherapeuten vooral masseurs, tegenwoordig ligt de focus steeds meer op adviseren over een gezonde leefstijl. Ook wordt er minder snel geopereerd bij bepaalde aandoeningen. Uit onderzoek blijkt dat de resultaten vaak net zo goed zijn als je het lichaam zelf de tijd geeft om te herstellen. Geef Moeder Natuur de kans!”
 

Tijd voor andere dingen

Op 1 januari blijft de deur van de praktijk gesloten, zonder veel tamtam. “Ik hou daar niet zo van. Ben niet zo van de persoonsverheerlijking.” Bruggink beseft zich wel dat na zoveel jaren het voor hem allemaal even wennen zal zijn. “Wel gek om straks niet meer volgens een strak schema te werken. Ik laat het op me afkomen en kijk er ook wel naar uit om meer tijd te hebben voor andere dingen. We hebben tien kleinkinderen en ik hou van klussen en schaatsen. Genoeg te doen.” Bruggink zal in ieder geval niet stil gaan zitten. “Blijven bewegen is zo belangrijk! Als je niet traint gaat je lichaam achteruit. Ik zeg wel eens dat mensen hun oude fiets niet weg moeten doen als ze een e-bike kopen. Blijf die gebruiken als je korte afstandjes fietst. Zo blijf je gezond!”
 

Misschien is er straks ook eindelijk gelegenheid om zijn collectie historische schaatsen een keer uit te pakken. Dat blijft toch zijn sport. Drie keer reed hij de Elfstedentocht. “Ik zou het graag nog een vierde keer doen, samen met onze zoon Mart. Het lijkt er niet op dat het ooit nog zal gebeuren. De strenge winters zijn voorbij.” Net als fysiotherapiepraktijk Bruggink. (AJ)