Een wedstrijd die je niet kunt winnen

Hoe geef je een persoonlijk drama een positieve draai? Het schoolvoorbeeld daarvan geeft Kirsten ten Thije. Tien jaar geleden werd bij haar een hersentumor ontdekt. Ze is ongeneselijk ziek. In plaats van bij de pakken neer te zitten, zamelt ze geld in voor het hersentumorfonds. Gisteren met een groots opgezet evenement bij NEO. Met onder meer een veiling.

Lekkere hapjes, muziek, dans, een veiling en natuurlijk voetbal. De man van Kirsten is Job ten Thije, hoofdtrainer van NEO. Op het hoofdveld van de vereniging spelen oud-spelers van FC Twente een wedstrijd tegen een samengesteld team van NEO bestaande uit oud-profs en vrienden van het stel. Honderden mensen brengen een bezoekje aan het sportcomplex van NEO.

Hapje en drankje

Een paar uur eerder was het veld nog het domein van een aantal dansgroepen van dansschool Danceworkx die een spetterend optreden weggaven. Er is muziek te horen van Duo Twiks. Mensen kunnen een foto van zichzelf laten nemen. En dat allemaal onder het genot van hapjes en een drankje. En alles voor het goede doel.
 

Tientallen vrijwilligers lopen rond in roze shirts en doen hun best om alles zo goed mogelijk te laten verlopen. "Ik ben er echt wel heel stil van", zegt Kirsten. "Alleen als ik zie wat al die mensen belangeloos doen. Kijk, iedereen hier met die roze shirtjes." Ze houdt er eigenlijk niet van om op de voorgrond te treden, maar staat vandaag wel vol in de aandacht. Mensen die binnenkomen of weer vertrekken, zoeken haar op voor een knuffel.
 

Kirsten's Kopgroep

Al die mensen in die roze shirts, het zijn allemaal vrienden van Kirsten en Job. Maar ze doen het toch allemaal maar. In september beklimt 'Kirstens Kopgroep', een groep van 35 enthousiastelingen, de Mont Ventoux. Het geld dat daarmee wordt opgehaald, gaat ook naar onderzoek naar hersentumoren. Niet voor niets is het motto van de groep: 'Ain't no mountain high enough'.
 

De grote publiekstrekker bij de oud-profs is ongetwijfeld Wout Brama. Maar plots hebben de jonge voetballiefhebbers totaal geen aandacht meer voor de wedstrijd. FC Twente-spelers Daan Rots, Mees Hilgers en Max Bruns komen het sportpark oplopen en worden letterlijk bestormd door handtekeningenjagers. Het drietal heeft net met FC Twente een oefenduel gespeld, maar ze komen graag nog even naar Borne om voor het goede doel handtekeningen te zetten en de jeugd de kans te bieden om op de foto te gaan met hun idolen. Daan Rots neemt zelfs nog even de tijd voor een potje voetbal met een paar jonge fans. Een kleine moeite laat de aanvaller van FC Twente weten.
 

Als de wedstrijd op het hoofdveld is afgelopen, richt de aandacht van de handtekeningjagers zich weer op Wout Brama. Ook hij deelt graag handtekeningen uit en blijft nog even op het veld voor een paar foto's.
 

Met Kirsten gaat het op dit moment goed. Ze vertelt dat ze meedoet aan experimenteel onderzoek en op dit moment is ze stabiel. Maar tegelijkertijd weet ze dat ze de strijd uiteindelijk niet zal winnen. Ze geniet van deze dag, zegt ze. Maar het kost wel energie. "Ik denk dat ik een streep zet door de hele komende week. Dat wist ik van tevoren en dat heb ik er ook graag voor over."
 

Henny Huisman

's Avonds is er nog een veiling onder leiding van Oost-presentator Bert van Losser en Jan van Staa. Ronduit indrukwekkend is de speech van Job ten Thije die het Kop Event spiegelt aan het liedje 'Met z'n allen' van Henny Huisman.
 

"Hier stond je dan vanavond, het was wel spannend maar toch ook fijn. Maar zoals bij elke wedstrijd kan er maar één de winnaar zijn", haalt Job een zin uit één van de coupletten van het nummer aan. "Maar wat als je in een wedstrijd speelt, die je niet kunt winnen?", vraagt hij aan de mensen die zich hebben verzameld in de kantine van NEO. "Een tegenstander waarvan je weet dat je aan het kortste eind trekt."
 

Lichtpuntjes

Job ziet lichtpunten. Het onderzoek naar hersentumoren, bijvoorbeeld. De vele vrienden die zich inzetten voor het goede doel dat door het Kop Event wordt gesteund. Zijn gezin.
 

Om dan Henny Huisman nog maar een keer aan te halen: "We laten ons niet kennen, we gaan gewoon maar door." (PB)