Vertederend kerstkonijn raakt Hertmese hartjes

Terwijl zondagmiddag de ijsbaan in Borne uitpuilt van jongens en meiden die zich vermaken op hun ijzers, is er enkele kilometers verderop volop beroering over een kerstkonijn. Maar dan vooral bij het kleine grut van 3 tot 9 jaar dat met hun papa’s en mama’s en een enkele opa en oma geniet van een korte, maar meeslepende voorstelling in het Hertmese Spookhoes. Ruim honderd kaarten werden er op voorhand verkocht. Een uitverkocht huis dus en de gelukkigen die er wél bij konden zijn kregen een kleine driekwartier lang meer dan waar voor hun geld.
 

Van de ene verbazing in de andere

Kerstkonijn is een voorstelling van het Amsterdamse Theater Tique en wordt gespeeld door Sanne van Dijk en Daphne Zandberg. Hun verhaal handelt over een konijn dat ontsnapt uit zijn hok, op de valreep uit de pan wordt gered, zich vervolgens aansluit bij het circus en daar van de ene in de andere -soms bizarre - situatie verzeild raakt.

Een verhaal dat sterk appelleert aan de verbeeldingskracht van de kinderen. En daarin slagen beide speelsters moeiteloos, want met minieme middelen weten ze hun jonge publiek moeiteloos mee te krijgen. Met open mond en grote ogen volgen ze alle verwikkelingen, komen ze in de benen om stukjes vers gesneden wortel bij elkaar te sprokkelen, dansen ze mee als het nodig is en adviseren ze een vis te doden door zijn ogen eruit te snijden. Het gebeurt allemaal gewoon en ook als speler val je daarbij soms van de ene verbazing in de ander.
 

Oh dennenboom…

Een kwestie van improviseren dus en dat kunnen beide speelsters als de beste, zo bleek. Dat begon al toen enkele zonnestralen hun weg vonden door de ramen van het Spookhoes en een neerlatend beamerscherm voor de nodige blindering zou moeten zorgen. In afwachting daarvan begonnen ze voorzichtig ‘Oh dennenboom’ te zingen. En daarmee was de toon gezet, want het duurde maar even totdat alle kinderen die zich vooraan op de grond hadden neergevlijd heel voorzichtigjes inhaakten. En zo ging het door. De ene keer doorspekt met humor en dan weer spannend en vol emotie.
 

Uiteindelijk - maar dat wisten we natuurlijk allemaal wel op voorhand - komt alles, en dus ook het konijn, op zijn pootjes terecht. Vanaf nu zal menigeen anders tegen een konijn, laat staan een kerstkonijn, aankijken. En dat is louter de verdienste van beide speelsters. Hun professionaliteit en liefde voor het spel dat ze brachten, spatte ervan af. Waarmee nog maar eens opnieuw werd bewezen dat het kleine Hertme groots is in het brengen van vermakelijk amusement. Voor groot, maar zeker ook voor klein. (AJ/BM)