Regen, zon en Max bepalen Melbuul’nzondag

Rond half vier zondagmiddag galmt het nummer ‘Het regent zonnestralen’ van Acda & De Munnik door de luidsprekers over het Dorsetplein. Daar waar de band Wahnsinn eigenlijk al dik een uur geleden zou starten met een wervelend slotconcert van de 45ste Melbuul’ndagen. Een klein uurtje eerder klonk het Wilhelmus van André Rieu vanaf het grote tv-scherm dat speciaal voor ‘Dé dag van Max’ was opgesteld op de parkeerplaats bij Lidl. De zwijgende Formule 1 fans aanschouwen het spektakel vanonder de luifel, om toch maar een beetje droog te kunnen blijven. Het is duidelijk, de laatste middag van de vijf bruisende dagen belooft er een met meerdere gezichten te worden.

‘Vet veel mazzel’

De miezerige regen doet ook een aantal kraamhouders al snel besluiten hun spullen in te pakken. Net zoals de trotse bezitters van de oldtimers die eieren voor hun geld kiezen en halsoverkop met hun kostbare vierwielers huiswaarts keren. Alles lijkt erop te wijzen dat de editie 2023 als een nachtkaars uitgaat. Niets aan te doen, een kwestie van overmacht. Toch is Patrick Mollink dan al een meer dan tevreden organisatievoorzitter. “Het waren meer dan geweldige dagen”, zegt hij, schuilend onder de luifel van de oliebollenkraam. “De afgelopen dagen hebben we vet veel mazzel gehad met het weer en daardoor enorm veel publiek getrokken.”

Als voorbeeld noemt hij de bijna tweeduizend bezoekers die zaterdagavond genoten van het optreden van de PPM Band op het Dorsetplein. “Een topavond. Jammer dat er enkele kleine opstootjes plaatsvonden met jonge uitgaanders en dat er iemand onwel werd, maar de massa heeft gewoonweg genoten. Van de boa’s uit Hengelo, die de afgelopen dagen een oogje in het zeil hielden, kregen we nog het compliment dat ze zelden zo’n goed georganiseerd evenement hadden meegemaakt. En dat is dan toch wel een mooie opsteker…”

‘Een mooi en hopelijk zonnig slot’

Een uurtje later lijkt de wereld, of beter gezegd Borne, er ineens weer heel anders uit te zien. Terwijl Max Verstappen zijn laatste rondjes draait, op weg naar opnieuw een glorieuze, maar ook al natte Zandvoort-zege, is de zon terug en daarmee ook het publiek, dat zich vooral verzamelt op het stilaan toch nog volstromende Dorsetplein. Daar waar de terrastafels en ‘-stoelen in ijltempo worden drooggemaakt en Wahnsinn met haar polka- en après-ski muziek de stemming naar de zo gewenste climax tilt. Patrick Mollink komt met een grote glimlach nog één keer voorbij. “Top”, zegt hij. “Ik riep het eerder, het zijn geweldige dagen. Het borrelt al met nieuwe ideeën voor volgend jaar. Maar eerst aan deze editie een mooi en hopelijk zonnig slot breien.” (RH/AJ/BM)