‘Mooier dan de Via Gladiola’

Terwijl de blaaskapel Wie d’r Bie het ene na het andere nummer speelt, dansen enkele bewoners samen met hun begeleiders op de maat van de muziek mee. Anderen zwaaien met hun net in ontvangst genomen gladiool, en weer anderen zien het allemaal lachend en klappend in hun handen aan. Het is de slotavond van de wandeldriedaagse voor bewoners van Het Dijkhuis, waar zo’n 130 deelnemers met een trots gezicht - en hier en daar wat nat door een fikse regenbui - zojuist de finish hebben bereikt.

Net zo euforisch

Een finish die ongetwijfeld doet denken aan de Nijmeegse Via Gladiola, waar eerder vandaag zo’n 35.000 wandelaars de eindstreep haalden. Toegegeven, in Borne voor de hoofdingang van het woonzorgcentrum is het allemaal wat kleinschaliger. Maar zeker niet minder en ongetwijfeld net zo euforisch. “Het was dan ook genieten”, aldus Marleen Franke, de coördinator welzijn van Het Dijkhuis. “Mooier dan de Via Gladiola. De sfeer was perfect. Ruim 65 bewoners en zo’n 75 begeleiders hebben drie avonden lang genoten. De eerste avond gingen we door de Bornsche Maten, de tweede avond bezochten we het Hertenkampje en op de slotavond trokken we ‘rundums Daikhaus’.”

De dames Bruggink en Oolbekkink (van links naar rechts op de onderste foto in de tekst) wonen beiden in Het Dijkhuis en hebben, vlak voordat ze over de finishlijn gingen, al trek in een volgende editie. “Hat was hartstikke mooi”, aldus de eerstgenoemde. “Ik heb er gewoon geen woorden voor. En ja hoor, volgend jaar weer”. Gevraagd naar haar leeftijd, zegt ze met een schalkse blik: ’29, maar je weet wel beter hè?!”

De 87-jarige mevrouw Oolbekkink heeft vooral genoten van de Bornsche Maten. “Ik woonde altijd aan de andere kant van Borne, richting Delden. Het was prachtig om te zien hoe die nieuwe wijk daar ligt. En ja ook, ook ik doe volgend jaar weer mee. Als ik er dan tenminste nog ben…”

Met dank aan de Stichting Vrienden van Het Dijkhuis

Tijdens de dagelijkse drie kilometers was het de Stichting Vrienden van Het Dijkhuis die voor de nodige hapjes en drankjes zorgde, de kosten van de blaaskapel voor haar rekening nam en bovendien voor elke deelnemer een uitbundig bloeiende gladiool in petto had. “Heel veel dank daarvoor”, riep Marleen Franke dan ook na afloop toen ze op een stoel klom om iedereen nog met een kort woordje toe te spreken.

“Kijk nou eens om je heen en zie wat we hier doen”, begon ze, waarna ze direct werd overstemd door een klaterend applaus. Waarna ze vervolgde met: “Als ik voor mijn eigen gevoel mag spreken; het waren drie fantastische dagen. Er was verbinding met elkaar; met bewoners, begeleiders en personeel. Ik had deze dagen meerdere kippenvelmomenten en moest soms bijna een potje brullen.” Woorden die voor menigeen een schot in de roos waren, waarna dan ook opnieuw een geweldig applaus opklonk.

En ach, die ene regenbui op de laatste avond… “Het heurt ‘r gewoon een betje bie”, aldus mevrouw Bruggink. (RH/KD/BM)

Wandeldriedaagse Dijkhuis