Dansende bruidjes winden velen om de vinger

‘Op een mooie Pinksterdag’ is de titel van het aloude succesnummer van Leen Jongewaard en André van den Heuvel. Gezongen in de musical Heerlijk duurt het langst, met teksten van Annie M.G. Schmidt. Het nummer stamt al uit 1965, maar bijna 60 jaar na dato beleefde Borne gewoon weer opnieuw een heel mooie Pinksterdag. Daarvoor verantwoordelijk waren de maar liefst 136 Pinksterbruidjes (een bijna-record!) die vanaf 10.00 uur vanmorgen zongen over Rosa met de bloemen in haar hoed en hun apotheose beleefden toen ze het om 13.00 uur, gadegeslagen door heel veel belangstellenden en rondom de rijkelijk versierde Pinksterkroon op het Dorsetplein, nog eens dunnetjes overdeden.

Kracht van de eenvoud

De Pinksterbruidjes in Borne vormen telkenjare een van de hoogtepunten op de dorpse evenementenkalender. Folklore in optima forma en hoe simpel misschien ook… vertederend om te zien. Het is de kracht van de eenvoud, zorgvuldig gekoesterd en bewaakt door de Folkloregroep Borne. Je vindt het voortdurend terug in de enkele uren dat het spektakel duurt. Het begint al op zaterdagmorgen met een finale oefening in Het Dijkhuis, maar bereikt haar climax op Eerste pinksterdag.

Vanuit zes wijken in het dorp worden dan vanaf de vroege ochtend routes gelopen om de aanwonenden met zang en dans deelgenoot te maken van het Pinksterfeest. Over belangstelling hebben de bruidjes niet te klagen, zeker in de ‘oudere wijken’ zoals de Stroom Esch wordt het ritueel nadrukkelijk gevolgd. Rond het middaguur komt alles samen in de blokhut aan de Esstraat, Even iets drinken en snoepen, maar vooral ook even plassen. Een uur lang galmt het door de blokhut: ‘Wie moet er nog?’ De oproep blijkt niet tegen dovenmansoren gezegd, een lange sliert bruidjes stelt zich geduldig op om de grootste druk van de ketel te halen.

Zonnebrandcrème

Deze ‘mooie’ Pinksterdag kent ook nog een ander fenomeen: de fel schijnende zon. Gelukkig hebben de begeleidsters van de scoutinggroep St. Stephanus Martina extra zonnebrandcrème meegenomen, want de tere huidjes moeten natuurlijk wel worden gekoesterd. En als dat allemaal is gefikst, kan de grande finale van start. Harder zingend dan ooit gaat het hand in hand op naar het Dorsetplein, waar papa’s en mama’s, broertjes en zusjes, opa’s en oma’s en heel veel anderen al ongeduldig staan te wachten.

Een luid applaus bij opkomst is onlosmakelijk aan het spektakel verbonden. De enthousiaste vonk slaat al snel over en bereikt haar hoogtepunt als ook mensen uit het publiek mee mogen dansen. Soms aarzelend en dan weer spontaan wordt op de uitnodiging ingegaan. Maar het lukt en de ‘mooie Pinksterdag’ uit het aloude liedje wordt opnieuw bewaarheid in Borne.

Onder de toeschouwers ook mensen die uit Peru, Columbia en Hongarije afkomstig zijn. Ze zijn lyrisch na afloop. “We kennen ook bij ons veel tradities rondom bloemen en voorjaar. Maar dit… prachtig gewoon!” Of de reacties van enkele campingasten uit Rozendaal en Bennekom die hun enthousiasme niet onder stoelen of banken steken: “Dit kan niet waar zijn, wát geweldig dat je dit in deze tijd nog voor elkaar krijgt!” (RH/DdG/CT/AJ/BM)

Meer foto's op onze Facebookpagina