Michiel Faber doet de deur dicht

Fysiotherapeut Michiel Faber stopt met zijn Praktijk voor Fysiotherapie en Sportfysiotherapie aan de Erve Jenneboer in de Stroom Esch. Op zijn 63e vindt Faber het tijd om met pensioen te gaan en te gaan genieten van andere dingen. “Werken is fijn, maar er is ook ‘na het werk’.”
 

Op 26-jarige leeftijd streek Michiel Faber neer in Borne. “Ik wilde een praktijk aan huis en vroeg me af waar ik zou willen wonen. Borne stond met stip bovenaan.” Hij had zijn oog laten vallen op de Stroom Esch, toen nog volop in ontwikkeling. Het wachten was op een kavel en tot die tijd huurde hij een woning aan de Paardenbloem. “De praktijk in de woonkamer en de slaapkamer was mijn woning. Niet ideaal en toch was het een mooie tijd!” Bijna tien jaar later kon de praktijk aan de Erve Jenneboer gebouwd worden en nam het aantal patiënten echt een vlucht.

Kernploeg schaatsen

Zelf een fanatiek sportman was het niet verwonderlijk dat Faber zich onder andere specialiseerde in sportfysiotherapie. Het bracht hem zelfs in de kringen van de nationale kernploeg schaatsen, waar hij zomerkampen organiseerde en schaatsgrootheden als Rintje Ritsma, Bart Veldkamp, Gerard Kemkers en Yvonne van Gennip begeleidde. “Sport is altijd mijn ding geweest. Ik ben ook niet voor niks jaren voorzitter geweest van Trios.”
 

Bewust solo-praktijk

In al die jaren heeft Faber veel sporters behandeld, maar zeker niet uitsluitend sporters. “Hier in de praktijk komen heel verschillende mensen. Van jong tot oud, met een veelheid aan verschillende klachten. Het is juist die variëteit die het zo leuk maakt.” Een grotere praktijk met meerdere fysiotherapeuten heeft Faber nooit geambieerd. “Dan word je ook manager en dat ligt mij niet. Hier heerst toch een beetje een huiskamergevoel. Ik heb heel wat koppen koffie gezet!” De laatste tien jaar runde Faber overigens de praktijk samen met zijn partner en collega-fysiotherapeut Marjet van der Klei, die echter naar eigen bescheiden zeggen vooral ‘hand- en spandiensten’ verleende.
 

Kwaliteit van leven

Hoewel het vak in al die jaren wel veranderd is – “Het wordt er niet leuker op met wat de verzekeraars allemaal bedenken” – haalde Faber altijd veel voldoening uit z’n werk. “Je haalt eruit wat er inzit. Dat gun je de mensen ook. Als je iemand van 90 na een heupoperatie weer aan het lopen en fietsen krijgt, dan is dat toch prachtig? Die kan er weer op uit, in plaats van thuis achter de geraniums vast te roesten. Kwaliteit van leven, daar gaat het om!”
 

Hij zal het werk gaan missen, maar zeker ook het contact met de patiënten. Hoewel hij uitkijkt naar zijn pensioen en de vele uren die hij ongetwijfeld op de golfbaan zal doorbrengen valt het sluiten van de praktijk hem toch zwaar. “Het doet me meer dan ik had verwacht.” Een afscheidsfeest of -receptie komt er niet. “Dat past niet bij mij. Dat voelt als een begrafenis. Mijn deur staat open voor iedereen die op z’n eigen moment even langs wil komen. Ik ben gestopt als fysio, maar ik ben als mens niet weg!” (AJ)