Kunst met een verhaal

Alhoewel het aanvankelijk om de vormgeving ging groeide er gaandeweg een verhaal. Het levensverhaal van Patrick Josso. De ziekte, Parkinson, die vanaf 2008 zijn leven veranderde. De afhankelijkheid van dopamine, een medicijn, is in beeld gebracht. Een thema dat regelmatig terugkomt in zijn werk, beeldende vormgeving. Dit keer is het thema ‘de Grote Trek’ , en als expositie te zien in het Koetshuis.
 

Boris, de mammoet

Josso heeft in Amsterdam de opleiding leerkracht handvaardigheid en tekenen gevolgd. Enkele jaren na zijn afstuderen heeft hij jarenlang als hoofd rekwisieten voor de Nationale Reisopera in Enschede gewerkt. Grote objecten, van piepschuim, waren zijn specialiteit. Helaas dwong zijn ziekteproces hem te stoppen met dit werk. De gepassioneerde Josso is altijd creatief bezig gebleven. Hij ontwikkelde het idee en ontwerp voor ‘Boris’ de mammoet. Na de bijzondere vondst van mammoetbotten, in 1996, in Borne. Het meest complete skelet ooit in Nederland gevonden van een wolharige mammoet. “Samen met een onmisbare groep mensen, en na een lang traject, is Boris gerealiseerd”, vertelt Josso trots. Het gigantische standbeeld van de mammoet is te vinden in het parkje Scholtenhof.
 

Dopamine in watertoren

Onbewust heeft zijn ziekte z’n beeldende kunst, die nu te zien is, beïnvloed. De afhankelijkheid van dopamine is in beeld gebracht. Bij de ziekte van Parkinson ontstaat een geleidelijk verlies van zenuwcellen in de hersenen, die zorgen voor de aanmaak en opslag van dopamine. Dit tekort is aan te vullen met medicatie, een dopamine-agonist.

Dopamine is een neurotransmitter. Het is een stof die informatie overbrengt tussen zenuwcellen in de hersenen. Het is nodig om bewegingen soepel te laten verlopen. Het kan beven, spierstijfheid en bewegingstraagheid doen afnemen. Dopamine beïnvloedt ook het gevoel van genot, aandacht, stemming en motivatie. De kunstenaar geeft uitleg:” De levenslange trek naar ‘Dopamine’ maakt mij en mijn lotgenoten tot een wachtende smachtende roedel beesten. Die opkijken en grauwen naar de bron van beter leven, levenslang.”
 

Midden in de ruimte van het Koetshuis staat een witte Amerikaanse watertoren. Er zit dopamine in. Zes koppen liggen ervoor. Ze beelden de smachtende mensen uit. Die afhankelijk zijn van dopamine. En eisen dit op. Noodzakelijk om te kunnen leven. Op zoek naar een veilige haven? “Je kunt er niets aan doen, je hoopt. Het overkomt je, het gebeurt gewoon. Het is lullig als je leven afhankelijk is van dit medicijn”, verzucht Josso. Toch heeft hij bij het scheppen van de kunstwerken zich niet laten leiden door het idee of een boodschap willen uitdragen. Eerst ontstond het beeld dat met papier-maché, goudverf, acrylverf en waterkit werd vormgegeven.
 

Links in de ruimte hangt een beeld van een ‘witte man’ met fictief zwaard van Damocles. Verbeeld met een gouden blaadje. Een man die geconcentreerd en gevaarlijk bezig is en, figuurlijk, kan er van alles kan boven z’n hoofd hangen.
 

De expositie ‘De Grote Trek’ van Patrick Josso is te zien voor het openbare vrij toegankelijke Koetshuis, naast het Kulturhus tot 30 juni. (YD)