Bode Hans Beld trots op 50 jaar Borne

Wie deze dagen het gemeentehuis aan het Rheineplein binnenstapt, ontkomt er haast niet aan. Hans Beld, een van de drie bodes, is er vijftig jaar in dienst. En dat mag eenieder weten. Ballonnen, vlaggetjes, borden en een heuse imitatie-Hans op een van de bankjes zeggen alles. De bescheiden en altijd goedwillende ambtenaar ondergaat het allemaal lachend. Afgelopen zaterdag was de officiële dag, volgende week woensdagmiddag wordt het uitbundig gevierd.
 

Begonnen als leerling-timmerman

De inmiddels 65-jarige jubilaris woont in Albergen (!), is getrouwd en heeft drie kinderen. Op 15-jarige leeftijd begon hij als leerling-timmerman. “De gemeente had destijds nog een eigen bestand met huurwoningen en daar mocht ik het onderhoud aan doen. Leuk werk en vaak buiten.” Nadat het destijds nieuwe gemeentehuis werd betrokken, kreeg Hans de functie van huismeester toebedeeld en werd hij verantwoordelijk voor de inrichting en het onderhoud. In 1997 promoveerde hij opnieuw en mocht ‘ie zich bode gaan noemen.
 

Terugkijkend op die laatste periode zegt hij dat dit ongetwijfeld zijn allerleukste tijd was. En ís, want nog elke dag geniet hij met volle teugen van zijn dienstbare rol naar inwoners en collega’s. “Je hebt natuurlijk heel veel contact met mensen, verricht de dagelijkse taken als het lopen van de postrondes, draagt de verantwoordelijkheid voor de facilitaire zaken, bent aanwezig tijdens de vergaderingen die ook vaak in de avonduren plaatsvinden en zo meer.”
 

Aaneenschakeling van mooie momenten

Maar ook zijn betrokkenheid bij andere zaken maken het dienstverband voor hem tot een uiterst plezierige. “En dan doel ik vooral op de plechtigheden op 4 mei. Dat vind ik toch jaarlijks een van de hoogtepunten, waarbij ik de herdenkingen mede help voorbereiden en verzorgen. Maar ook mijn betrokkenheid bij de veteranen en natuurlijk de trouwerijen waarbij ik de ambtenaar assisteer, vind ik altijd geweldig leuk. Ja echt, het bode-zijn ervaar ik als een aaneenschakeling van mooie momenten.” Al geeft hij grif toe dat de tijden allemaal wel zijn veranderd. “De mensen zijn veel mondiger geworden, sneller ontevreden ook en dat vind ik soms best wel jammer.”
 

Op de vraag of hij - áls hij de kans zou krijgen - het allemaal nog eens op dezelfde wijze zou willen overdoen, hoeft hij niet lang na te denken. “O ja, zeker weten. Maar ik ben ook nog niet weg hè… Volgend jaar september bereik ik pas mijn pensioendatum, dus voorlopig ga ik lekker door!” (AJ/BM)