Meedenken over aanpak problemen bij armoede

“Armoede is overal en dichterbij dan je denkt. Door de stijgende prijzen voor energie en boodschappen is armoede een urgent thema geworden. De nood is hoog. Steeds meer mensen komen net niet rond.” Het is een constatering bij velen en helaas een ervaring voor een toenemende groep. Tijd om stil te staan bij wat goed loopt en wat beter kan, vindt GB90.
 

Financiële ondersteuning

Het gaat om financiële armoede. Hetgeen vaak leidt tot stress, emotionele armoede, uitsluiting, eenzaamheid, lagere schoolprestaties, fysieke en mentale gezondheidsproblemen. Een begrip dat leidt tot schaamte. Er ligt een taboe op. Niemand loopt te koop met haar of zijn financiële problemen. Dit betekent dat veel schrijnende situaties onbekend blijven. Het label ‘in armoede leven’ is al eeuwenlang een loodzware last voor velen. Moeten we niet spreken van: financiële ondersteuning vragen en ontvangen?
 

Het blijkt dat veel mensen wachten met het vragen om hulp. Gemiddeld genomen klopt men na vijf jaar, met een oplopende schuld van 48.000 euro, aan voor schuldhulpverlening. Ook blijkt dat een grote groep problemen heeft met het lezen en schrijven. Dit is vooral moeilijk als de schriftelijke informatie niet in de ‘Jip en Janneke taal’ verschijnt.
 

‘Je leeft niet meer’

Terwijl de laatste bestelauto brood, melk, groente, vlees en andere boodschappen op deze vrijdagmiddag aanlevert bij de alternatieve voedselbank, van het Dreamteam, komen de eerste vrouwen, op de fiets, met hun lege boodschappentas aan. Voor 99 procent zijn het vrouwen. Voor de meeste mannen is de drempel te hoog. Stacey Bosman, initiatiefneemster van de voedselvoorziening, en Karin Scholten (GB90) gaan in gesprek met de bezoeksters. De meesten zijn in een uitkeringssituatie terechtgekomen door ziekte (W.A.O.), faillissement (Schuldhulpverlening) of scheiding (Bijstand). “De energiecrisis en inflatie maakt het helemaal moeilijk om nog te kunnen leven.”

“Ik heb mijn kiezen maar laten trekken. Een hoge tandartsrekening wordt niet vergoed.” “Ik ga niet naar de kaakchirurg. Mijn eigen risico kan ik niet opbrengen.” “De wasmachine is stuk. Hoe kan het dat ik wel een vergoeding voor sport of een uitje kan krijgen en niet een eerste levensbehoefte, zoals een wasmachine, vergoed kan krijgen?” Het is 21 oktober. Een gezin heeft de verwarming nog niet aangehad. En er wordt niet meer gedoucht. “Enkele jaren geleden bracht ik zelf boodschappentassen naar dit punt. Nu sta ik aan de andere kant.” Wat vooral opvalt is dat de inwoners van Borne vaak de weg niet weten. Welke regelingen zijn er? Bij wie moet ik zijn? Kan de procedure niet sneller afgehandeld worden? “Ook ik wil graag leven!”
 

Goede initiatieven

Op woensdagavond 19 oktober was het woord aan een divers gezelschap. Vrijwilligers en professionals die zelf of in hun (vrijwilligers)werk te maken hebben met armoede. Vertegenwoordigers uit het onderwijs, de sport, van de kerk, de wijkraad, de Sociale Adviesraad, Wijkracht, Beleidsadviseurs van de gemeente, politieke partijen, Verjaardagsbox Borne en een huisarts. Problemen rond de gebrekkige communicatie, langdurige administratieve en bureaucratische processen, onbekendheid en een wirwar van voorzieningen, ontbreken van een duidelijk aanspreekpunt en hoge figuurlijke drempels werden door iedereen herkend en onderschreven.

Maar het is niet allemaal zwart. Er is een vrij toegankelijk Sociaal Hus waar verschillende hulpverleners samenwerken. Helaas is deze voorziening in het gemeentehuis nog te onbekend. Wijkracht, ondersteuning bij allerlei sociale vragen, is bewust gevestigd in het Kulturhus. Voor iedereen toegankelijk. Je moet wel van het bestaan afweten. Het ‘fruit op school’ project is door alle scholen aan te vragen. De Kringloop Borne doneert jaarlijks inkomsten aan goede lokale doelen. Het Sociaal fonds stelt kinderen in de gelegenheid om te sporten. Verjaardagsbox Borne zorgt dat ieder kind zijn verjaardag kan vieren. De Alternatieve Voedselbank Borne ondersteunt momenteel 54 gezinnen.
 

Wat kan er beter?

Iedereen is er van overtuigd dat er verbeteringen nodig zijn. Het moet vooral voor iedereen duidelijk zijn waar hij of zij terecht kan. Eén aanspreekpunt waar je jouw verhaal neerlegt. Deze persoon die in vertrouwen jouw verhaal aanhoort heeft zoveel kennis dat hij of zij precies weet wie jou verder kan helpen. Het woord sociaal makelaar viel. Of een Kees en Marijke. Een herkenbaar en benaderbaar persoon. Voorwaarde is dat er zo spoedig mogelijk een volledige sociale kaart, een netwerkkaart en een voorzieningen-overzicht wordt opgezet. Toegankelijk voor alle inwoners en professionals in Borne.
 

Bij het onderwijs, kinderopvang, voetbalclub et cetera kan men problemen bij een deelnemertje signaleren. Het kan duiden op financiële problemen. Ze moeten dan ook weten waar ze kunnen aankloppen.
 

Het is wenselijk om bij toekenning van financiële ondersteuning meer naar de menselijke maat te kijken. Soms zijn grenzen van wetten scherp. Maar met wederzijds vertrouwen, begrip en interpretatie kom je net iets verder. Daarbij hoort ook dat de doorlooptijd van de hulpvraag verkort wordt. Evenals het versimpelen van het administratieve proces en de daarmee gepaard gaande schriftelijke informatie. Vereenvoudigen en wellicht informatieoverdracht middels een filmpje.
 

De professionals staken ook de hand in eigen boezem. Een ieder beaamt dat men meer over en van elkaars werk moet weten. Kortom de samenwerking verbeteren.
 

De kennis die deze week is opgehaald vanuit de samenleving verschijnt in een notitie. Deze wordt op korte termijn aangeboden aan de Gemeenteraad en het college van B&W. (YD)