‘Bloedgang’ brengt Björn Bakker rondewinst

Het was allemaal een beetje dubbel donderdagavond. De hoge temperaturen, de Ronde van Borne, de aloude Melbuul’n gezelligheid op het Dorsetplein en dan ook nog eens de allesbeslissende wedstrijd van FC Twente. Voor menigeen was het moeilijk kiezen. En dat was te merken. Want terwijl de heren amateurs/elite bezig waren met de rondjes om de kerk, bleek een groot deel van de bezoekers hun ogen gericht te hebben op een groot tv-scherm waar het wedstrijdverloop in de Grolsch Veste op de voet was te volgen. ‘Laat maar gaan’ moet de organisatie hebben gedacht, ‘zolang het maar gezellig blijft’.

Gezellig en spannend

En gezellig bleef het, ondanks de 0-0 waarmee de uitschakeling van de Tukkers een feit werd. Tot de laatste minuut was het spannend en dat was bij voortduring hoorbaar. Iets verderop, aan de Grotestraat, leefden de wielerliefhebbers zich uit bij achtereenvolgens de dames amateurs/elite en daarna de heren amateurs/elite. De pedaleurs kregen met grote regelmaat de handen van hun volgers op elkaar en het was niet zelden dat achter de hekken de opmerking ‘Wát een bloedgang hè’ werd geslaakt.

Winnaars Ronde van Borne

Want hard ging het. Nadat de 29 dames hun 50 kilometer op het bochtige parcours in ruim 1 uur en 18 minuten hadden afgelegd (met een gemiddelde snelheid van 38.355 km p/u) bleek Marit Cent uit Goor de snelste te zijn in de eindsprint. Tweede werd Liena de Jong uit Ubbena, de derde plek ging naar Paulien Koster uit Meppel. Michelle de Graaf legde beslag op de VIRO-cup.

Bij de heren ging het nóg sneller. De 45 renners haalden over de 70 kilometer een snelheid van 45.169 km p/u. In een kopgroep van tien renners wist Björn Bakker uit Heerenveen als eerste de meet te bereiken, op de voet gevolgd door Jelmer Ligtenberg uit Rijssen (de uiteindelijke winnaar van de VIRO-cup) en Jelle Johannink uit Rijssen. Zij stonden even later dan ook triomfantelijk op het ereschavot om de prijzen en natuurlijk de bloemen in ontvangst te nemen van rondemiss Iris Gerrits uit Rossum.

Ondertussen ging op het Dorsetplein de voetbalmatch nog even door. En dat gaf voor de meesten voldoende stof tot nóg een biertje, om daarmee tijdens de zenuwslopende laatste minuten te kunnen hopen op een miraculeus doelpunt. Het kwam er echter niet van. Maar de nuchterheid vierde hoogtij. Na het laatste fluitsignaal rechtte iedereen namelijk zijn of haar rug om weer over te gaan tot de orde van de dag. De tweede dag van de Melbuul’ndagen om precies te zijn. Nog drie te gaan en als het in deze sfeer allemaal wordt voortgezet, koerst Borne sinds enkele jaren weer aan op een onvergetelijk dorpsfeest. (RH/AJ/BM)