Marinus en Suze samen al 60 jaar senang

Op de tot nu toe warmste dag van het jaar, dinsdag 19 juli, waren Marinus en Suze Poth op de kop af 60 jaar getrouwd. “Nee, echt een groot feest hebben we niet meer gevierd”, aldus Suze. “Tijdens ons leven hebben we al genoeg gefeest. Wel zijn we met de kinderen en kleinkinderen kortgeleden uit eten geweest. Heel leuk allemaal, maar voor de rest… ach.” Het tekent de nuchterheid van het diamanten stel dat - getuige hun verhalen - rijkelijk gepokt en gemazeld is in het leven, maar hun liefde voor elkaar nooit uit het oog is verloren.
 

Propjes schieten in de trein

Toch verliep de aanloop naar hun zestigjarig samenzijn allerminst vlekkeloos. Suze (82 inmiddels): “Ik leerde Marinus kennen in de trein toen ik vanuit Zwolle, waar ik kapster was, onderweg was naar mijn ouderlijk huis in Dalfsen. Een stel knapen, waaronder Marinus, dat gelegerd was in Wezep, schoot er met propjes. Een tijdje later kreeg ik een kaartje van hem en zo legden we het eerste echte contact.”

De ouders van Suze waren echter niet zo gecharmeerd van een uit Indonesië afkomstige schoonzoon. ‘Een zwarte komt er hier niet in’, klonk het. Toch bleek de liefde sterker dan de ouderlijke weerbarstigheid en toen zich na enige tijd een kleine aandiende, besloten ze tegen wil en dank te gaan trouwen. Niet in Dalfsen, dat was een brug te ver, en daarom werd er uitgeweken naar Hengelo. Suze: “Gelukkig is het contact met mijn ouders later hersteld.”
 

Hun kleine werd echter doodgeboren. Meer geluk hadden ze toen Robert ter wereld kwam, Paul zich in 1968 aandiende en Leonie ten slotte in 1970 het jonge gezin kwam completeren. Op enig moment zocht het gezin haar geluk in Amerika, Marinus had toen een technische functie bij Hollandse Signaalapparaten, het huidige Thales. Na drie jaar vond hij het welletjes en ventileerde weer terug te willen. “Nou, daar gingen we weer. Met drie koffers, drie kinderen en drieduizend gulden”, aldus Suze lachend. En zo kwamen ze in 1974 terecht aan de Beerninksweg in Borne, via bemiddeling van Signaal.
 

‘Zoals we het nu hebben, is het gewoon goed’

Daarna zouden ze nog een keertje verkassen, maar vertrekken uit Borne zat er niet meer in. “Nee hoor”, klinkt het stellig. “Hier gaan we nooit meer weg. Zoals we het nu hebben, is het gewoon goed.”

Marinus (84) en Suze vullen hun dagen ieder op een eigen manier. Zo heeft de man des huizes zijn sportieve hobby’s inmiddels ingeruild voor veel puzzelwerk uit de krant, terwijl Suze helemaal verknocht is geraakt aan het haakwerk. “Ik heb mijn eigen vrouwencave boven, hahaha, en maak heel veel knuffeldieren en zo. Het gaat allemaal naar het kinderdagverblijf, daar kunnen ze het heel goed gebruiken. En verder hebben we nog eens vijf kleinkinderen en werk ik graag in de tuin.”
 

Gevraagd naar het geheim van hun zestigjarige verbintenis, klinkt uit beide monden een eensluidend: ‘Het is geven en nemen’. “We zijn elkaar altijd trouw gebleven en gunden elkaar de ruimte”, voegt Suze eraan toe. Ook Marinus doet lachend nog graag een extra charmante duit in het huwelijkszakje: “Ik heb gewoon een goeie keus gemaakt." (AJ/BM)