Een ‘explosieve’ erfenis

Van huis uit is Ellen Boersma niet zo schrikkerig, maar de vondst van twee granaten in een doos op zolder was toch wel even een dingetje. Het overkwam haar vrijdag toen ze bezig was een aantal dozen met spullen leeg te halen die ze tijdelijk in haar huis aan de Koolzaad had opgeslagen. De dozen kwamen uit de woning van haar moeder die drie weken geleden overleed. En dus belde ze de politie die het zekere voor het onzekere nam en vervolgens de EOD, de Explosieven Opruimingsdienst, inseinde. Na telefonisch overleg werd besloten dat de dienst maandag zou komen. Een korte inspectie leerde al snel dat er geen gevaar te duchten was, het oorlogstuig bleek veilig.
 

Slag om Arnhem

“Ik heb nooit van het bestaan geweten”, vertelt Ellen een dag later. “Mijn vader, ooit een KNIL-militair en elf jaar geleden overleden, hield zich wat dat betreft altijd op de vlakte. Wel wist ik dat hij, uit de tijd dat ze in Arnhem woonden, verknocht was aan de herdenking van de Slag om Arnhem. Maar goed, toen mijn moeder drie weken geleden overleed, moesten we dus snel haar woning leeghalen en daarom nam ik een groot aantal dozen mee naar huis om het hier verder uit te zoeken. Ja, dan sta je wel even raar te kijken als in een van de dozen nóg een doosje zit met daarin twee handgranaten.”
 

Drie aardige soldaten van de EOD

Tijdens het telefonisch overleg dat Ellen met de mensen van de EOD voerde, werd afgesproken de doos in elk geval buiten de woning en in het achterliggende schuurtje te bewaren totdat ze maandag zouden komen. “En toen het eenmaal maandag was, kwamen er geen robots of mensen met helmen op hoor,” zegt ze lachend en relativerend. “Gewoon drie aardige soldaten, die de granaten aan een korte inspectie onderwierpen en hun eerder geuite vermoedens al snel konden bevestigen. Geen gevaar!”
 

Het bleek om een Engelse verdedigings- en aanvalsgranaat te gaan, die eerder al veilig waren gemaakt en daarna werden voorzien van een rood kruis. Volgens de soldaten werden dergelijke granaten wel vaker uitgegeven aan mensen die een bijzondere band met het leger hadden, onder meer tijdens de herdenking van de Slag om Arnhem. Ellen: “En daarmee was voor mij de cirkel rond. Zo zat het dus…”
 

Eigenlijk en achteraf gezien had Ellen de onschadelijke granaten wel willen houden. “Het past mooi bij mijn verzameling aan stukken die ik nu van mijn vader tegenkom en zo’n belangrijk deel van zijn leven vormden.” Maar dat vond de EOD toch een minder goed idee en dus vertrokken ze na een uurtje weer, mét beide exemplaren. “Achteraf moet je er eigenlijk wel om lachen, als je bedenkt dat mijn ouders wel vijf keer in hun leven zijn verhuisd en dus ook telkens de granaten meenamen. Maar ja, zo is het ook goed en ben ik allang blij dat er niets is gebeurd.” (AJ/BM)