De kaboutertjes zijn terug in Borne

Een kleine anderhalf jaar geleden arriveerden de eerste kabouters in Borne. Ze vonden hun domicilie in de Bornsche Maten en huisden er op en langs een wandelpad nabij de Tuinlaan. Hun verblijf was echter van korte duur; ze werden weggepest door jonge vandaaltjes. Maar dat het sprookje nog lang niet uit is, bewees een nieuwe kolonie zaterdagmiddag aan de Pinksterbloem in de Stroom Esch. Daar vormen ze vanaf nu het Kabouter Haverdingspad. Een vermaak voor kinderen. “En een verbindend element voor de aanwonenden,” aldus initiatiefneemster Janneke Huizinga.

Hondenpoep

Twee jaar geleden plaatste Janneke al een minibieb in haar voortuin op nummer 13. “Het blijkt een succes,” zegt ze. Met enige regelmaat worden er boeken in geplaatst, tijdelijk geleend en gelezen en weer teruggezet. “Nu wil het toeval dat langs ons huis een pad loopt dat aan de andere kant van de Pinksterbloem weer uitkomt. Maar… het is nogal een hondenpoeppaadje geworden, en dat is heel jammer. Dus bedacht ik me op enig moment: als we dat nu eens een andere invulling gaan geven?”

De bewoner aan het andere uiteinde van het pad, Reinald Haverdings, ging al snel mee in het enthousiasme van Janneke. Samen ontwikkelden ze een nieuw kabouterpad, fabriceerden ze 13 opvallende paaltjes met rode puntmutsen en bedachten ze diverse zaken die het pad verder aankleuren, waaronder bijvoorbeeld een toegangsdeur onder aan een boomstam. Het sprookje ging leven en zelf gingen ze er als eersten weer in geloven.

Wethouder Kabouterzaken

De vonk sloeg de laatste weken snel over op de vrienden van Haverdings. Morgen wordt ‘ie namelijk 50 en hoe mooi zou het zijn hem op een ludieke manier tot wethouder Kabouterzaken te benoemen, het pad officieel te laten openen en voor zijn huis een mechanische kabouter in een uit de kluiten gewassen onderkomen te plaatsen en er voor iedereen een sprookjesachtige zaterdagmiddag van te maken met spelletjes, een mini-pannenkoekenbakkerij en zo meer.

Haverdings kon er wel om lachen. Sterker, hij trok vanmiddag zelf het kabouterpak aan en wandelde, hand in hand met een schare kinderen, door het pad om daar even later het straatnaambordje met daarop ‘Kabouter Haverdingspad’ officieel te onthullen. Zo’n 30 à 40 omwonenden wilden het allemaal niet missen en waren uitgelopen om het sprookje van nabij mee te maken.

‘Wij geloven dat ze nog lang en gelukkig zullen leven’

Janneke Huizinga ziet het allemaal glimlachend aan. “Je merkt dat zoiets verbindend werkt. De omwonenden proberen er met elkaar iets leuks van te maken, er ontstaan contacten en het gevoel van ‘samen iets doen’ werkt aanstekelijk.” Bang dat haar kaboutertjes ook nu weer worden weggepest is ze niet. “Nee hoor, dat gaat wel goed hier. De kaboutertjes zijn allemaal stevig verankerd en áls er al eentje het loodje mocht leggen, nou... dan plaatsen we wel een nieuwe. Wij geloven echt dat ze nog lang en gelukkig zullen leven.” In haar mini-bieb op nummer 13 heeft ze ondertussen ook A-viertjes gelegd met daarop een speurtocht op en rond het nieuwe kabouterpad. (AJ/BM)