Stagiaires vallen ‘met de neus in de boter’

Nog geen 48 uur geleden werd besloten dat De Zwanenhof vandaag aan het einde van de dag de eerste 70 à 80 Oekraïners zal opvangen. Vanaf dat moment kwam er een ongekende actie op gang om alles in gereedheid te brengen. Eén oproepje op de sociale media bleek voldoende om een kleine veertig vrijwilligers bij elkaar te krijgen die deze dagen de handen uit de mouwen willen steken. Een tweede oproepje ressorteerde in een ongekende toelevering van materialen. Alle gangen en kamers puilen uit. Ook de twintig ROC-stagiaires die eigenlijk belast waren met het voorbereiden van een open dag in april, hebben hun bakens verzet. “Dit móéten we gewoon doen. Ja, we vallen met de neus in de boter”, aldus een van hen.

‘Het moet en zal ons lukken’

Kortom, de dynamiek is donderdagmorgen voelbaar en zichtbaar in en rond het anders zo rustieke De Zwanenhof. De Nederlandse driekleur wappert fier in top, bijna alle parkeerplaatsen zijn bezet, vrachtwagentjes rijden af en aan om spullen aan te leveren en technische bedrijven leggen de laatste hand aan een optimale brandbeveiliging en andere zaken. ‘Het moet en zal ons lukken’, is de teneur. “De vluchtelingen verdienen het om hier een warm en goed welkom te krijgen.”

Voor Pam, Sanne, Fleur en Karlijn, de eerstejaars studenten die de opleiding MBO en Verzorgende IC volgen aan het ROC van Twente, zijn het zeker spannende dagen. Zij zitten inmiddels in de vierde week van hun PraktijkErvaringsProject en hebben als opdracht de Open Dag van De Zwanenhof op 24 april voor te bereiden en in goede banen te leiden. “De kern van de opdracht is te zorgen voor verbinding”, vertelt Pien Laarveld, de stagebegeleider. “Contact hebben met alle partijen die inmiddels binnen De Zwanenhof actief zijn, maar ook met andere (publieks)groepen. We willen een echte eenheid creëren. Samen nog sterker worden.”

‘Waar ben ik in beland?’

Pam vertelt: “Iets voor de ander doen is een belangrijk onderdeel van onze opleiding. Daarbij geldt ook dat je je flexibel moet kunnen opstellen. Altijd naast een plan A ook een plan B en C hebben omdat in de zorg nu eenmaal geen dag hetzelfde is. Morgen kun je immers met een heel andere situatie worden geconfronteerd. Maar dat we hier nu ineens met ons allen kleding, schoeisel en speelgoed aan het sorteren zijn… nee, dat hadden we écht niet verwacht.” En Sanne: “Maar mooi is het wel. In het begin denk je: ‘Waar ben ik in beland?’, maar dat is maar even. Hoe mooi is het dat we ineens een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan het oplossen van zo’n groot probleem, al is het maar een ietsepietsie.”

“Zo’n oorlog komt voor ons ineens heel dichtbij”, vult Fleur aan. “Natuurlijk, je ziet allemaal de vreselijke beelden op televisie, maar dat lijkt zo ver weg. En nu staan ineens de vluchtelingen hier op de stoep. Ga je ze helpen om zich hier thuis te voelen. Hoe? We hebben nog geen idee. Blijven ze op hun kamer of kunnen we samen activiteiten organiseren? Het is gewoon heel spannend.”

Win-win situatie

Karlijn is ervan overtuigd dat er een win-win situatie ontstaat. “Ik denk en hoop dat we de Oekraïners iets kunnen leren, maar omgekeerd denk ik ook dat we veel van hen kunnen leren. We willen het samen en voor elkaar aangenaam gaan maken. Natuurlijk is er wel een taalbarrière, maar ook non-verbaal kun je heel veel bereiken. Het past bovendien naadloos in onze opleiding én in dit stageproject waarin het immers gaat om verbinding zoeken. De komende weken kunnen we ons echt nuttig maken. Misschien gaan we samen maaltijden bereiden, kunnen we de kinderen ergens bij betrekken of wat dan ook. Gewoon kleine dingen doen die toch heel belangrijk kunnen zijn.”

Ondertussen loopt de klok door en komt de deadline van 18.00 uur steeds dichterbij. Alle reden dus snel weer door te gaan met het selecteren van de binnengebrachte goederen. De werkzaamheden voor de geplande Open Dag staan even op een laag pitje. “Zo zie je maar”, besluit Pam. “Dat bedoelde ik nu met een plan A, en ook B en C”. (BM)