Oksana en Artur voelen zich veilig in Borne

Sinds afgelopen dinsdag hebben de Oekraïense Oksana en haar zoontje Artur (8 jaar) een voorlopig thuis gevonden bij Jan en Ria Bovenmars in Borne. Dochter Heleen van het echtpaar werkt als leerkracht op basisschool De Horizon in Hengelo, waar kinderen van nieuwkomers onderwijs krijgen. “Heleen kwam thuis met het verhaal van Oksana en Artur en vertelde dat ze dringend op zoek waren naar onderdak.” Jan en Ria trokken zich het lot van moeder en zoontje aan en bedachten zich geen moment. “Zoiets komt op je pad en dan doe je het gewoon.”
 

Helse vlucht

Oksana komt uit Zaporizja, een stad in het zuidoosten van Oekraïne. Nadat er bommen vielen op de school van Artur en het leven zich verplaatste naar de schuilkelders (foto in tekst) besloot ze te vluchten. Een helse reis van zes dagen volgde. Afwisselend per trein en per bus. “We zaten wel met 16 man in een coupé. De trein moest regelmatig van spoor wisselen om de steden te vermijden en de tocht verliep deels per voet. “Het was koud en winderig. Vreselijk! Een nachtmerrie.”
 

Oksana en Artur arriveerden uiteindelijk in het Poolse Krakau. Niets dan lof voor de opvang daar. “Het was goed georganiseerd en we kregen er voedsel en kleding van vele vrijwilligers.” Maar hoe verder vanaf daar? In Polen kende ze niemand en ook niet in Duitsland. Via de school in Zaporizja kende ze de Oekraïense Irina, die voor de oorlog al regelmatig in Nederland kwam en inmiddels haar toevlucht in Hengelo had gezocht. “Kom maar hiernaartoe”, zei Irina. “Ik zal je helpen waar ik kan.” Maar langer dan een nacht bij Irina blijven kon niet, want het huis herbergt nu al vijf kinderen. En dus waren Irina en Artur dakloos, totdat Jan en Ria hen onderdak gaven.
 

Veel hulp

“Ik snap nu waarom Irina altijd zo lovend is over Nederland. De mensen zijn overal zo vriendelijk. Wildvreemden bieden hulp. Zomaar mensen op straat die je voedsel of geld aanbieden. Ik voel me welkom en heel dankbaar”, zegt Oksana. Zoontje Artur heeft nu al helemaal zijn draai gevonden. Hij maakt vrienden op zijn nieuwe school, waar toevallig vandaag ook de Minister van Onderwijs op bezoek was. Hij mocht al eens meetrainen bij voetbalvereniging NEO en vandaag mag hij aansluiten bij een tekenles. Hij gaat er met plezier naartoe op de fiets die hij van vrienden van Ria en Jan heeft gekregen. “Hij is gelukkig. En als hij dat is, dan ben ik het ook”, zegt zijn moeder. En toch hoopt Oksana zo snel mogelijk weer naar Oekraïne te kunnen terugkeren. In de tussentijd probeert ze een baantje te krijgen. “Ik wil niemand tot last zijn.”
 

Informatiebijeenkomst in het Kulturhus

Een baan vinden is nog niet zo makkelijk. Voordat Oksana ergens kan solliciteren moet er eerst het nodige geregeld worden. Morgen hebben Jan en Oksana een gesprek bij de gemeente Borne om te horen wat er allemaal in gang gezet moet worden. “De gemeente wil aan alle kanten meehelpen”, is de indruk van Jan. "We willen gezamenlijk binnenkort een informatiebijeenkomst geven in het Kulturhus. Misschien zijn er wel meer mensen in Borne die Oekraïense vluchtelingen in huis hebben of dat overwegen.” Jan zoekt daarbij de medewerking van de Stichting Noaberschap Ukraine-Twente, die al eerder infobijeenkomsten heeft georganiseerd in andere plaatsen in Twente, om gastgezinnen voor te bereiden op wat er eventueel allemaal op hen afkomt als ze vluchtelingen in huis nemen. “Ze zijn hier niet op vakantie en soms zijn het getraumatiseerde mensen.” Bovendien is er de taalbarrière.
 

“Ach, lang leve Google Translate”, vindt Ria. “Het is ook gewoon heel dankbaar om te doen. Na twee dagen zei Oksana dat ze zich hier veilig voelt en dat Artur het heel fijn vindt bij ons. Kijk, daar gaat het om.” (AJ/BM)