Henk en Rob laten Sint in de steek

“Ik heb altijd geleerd dat je op het hoogtepunt moet stoppen”, zegt Rob van Munster (64) op zijn eigen, droge wijze, Vijftien jaar lang was hij ‘Broer-Piet’, de hulp van Hoofdpiet Henk Kuipers, die zelf maar liefst 26 jaar de belangrijkste secondant was van de Goedheiligman in Borne. De maatjes voor het leven besloten dit jaar samen een punt te zetten achter hun bijzondere carrière en hun ontslag bij de Sint in te dienen. “Het is mooi geweest. We worden ouder, tijden veranderen, voor ons geen streep of veeg. Maar man, man, man… wát hebben wij een mooie tijd gehad”, glundert de inmiddels 71-jarige Henk (op de bovenste foto links).

Bijschminken in de auto

Een terugblik met beiden mondt al snel uit in een opeenstapeling van anekdotes, waarin soms de tranen van het lachen over de wangen biggelen. “Ja, wat dat betreft is er niks veranderd”, weet Rob. “Tijdens huisbezoeken moesten we ons vaak drie keer in de auto bijschminken, omdat diezelfde tranen ons toen ook al parten speelden.” En Henk: “Niet zelden stopten we bij binnenkomst een appel of sinaasappel in de mijter van Sinterklaas, die vervolgens in de huiskamer bij de kinderen grote moeite had om niet té ver voorover te buigen, met alle mogelijke gevolgen van dien.”

Tegelijkertijd echter geven ze hoog op van de normen en waarden die ze altijd in het vaandel hielden. “Voor ons geen alcohol tijdens de huisbezoeken, dat vonden we uit den boze”, vervolgt Henk. “We wilden het altijd waardig en geloofwaardig houden. Het gaat immers om het verhaal en je doet het voor de kinderen. Zo was ik ook altijd streng voor nieuwe Pieten die met ons meegingen. Als er eentje als een zoutzak op de bank zat, kreeg ‘ie van mij eenmaal weer buiten direct de volle laag. ‘Dan duik je maar op je kop in de zak met cadeautjes’, foeterde ik dan. Pieten moeten beweeglijk zijn.”

In vol ornaat een brand blussen?

Het tekent de leidende rol die de oud-brandweerman in Borne jarenlang vervulde. “Ja, ik ben nu eenmaal gewend om te commanderen. Dat vind je hier weer terug. Ik heb ook altijd gehoopt tijdens een van de intochten een oproep te krijgen om een brand te blussen en dan in vol ornaat op de plaats des onheils aan het werk te gaan. Maar helaas…”

En zo komen de verhalen op de jaarlijkse intocht in Borne. “Altijd een geweldig moment”, herinnert Rob zich. “De vele wachtende kinderen, de blikken van herkenning bij volwassenen.” Maar ook de hele sfeer eromheen van zo’n dag roept warme herinneringen op. “Wat dat betreft niets dan lof voor de Scouting St. Stephanus Martina, die zo’n dag tot in de puntjes verzorgt. Vanaf het schminken in de blokhut, tot en met het eten en drinken na afloop. Perfect! Een enorme feestdag voor alle deelnemers en betrokkenen. En dat zijn er nogal wat. Het is een hele organisatie.”

Meerdere Sinten gediend

Samen hebben Henk en Rob in de loop der tijd meerdere Sinten gediend en ze weten dan ook precies waaraan een goeie moet voldoen. “Hij is gevat, moet zich makkelijk aan onverwachte situaties kunnen aanpassen, een prater zijn en waardigheid uitstralen”, zo klinkt hun omschrijving. “Maar datzelfde geldt natuurlijk ook voor de Pieten, al hebben zij wat meer bewegingsruimte en kunnen ze soms iets eigenwijzer acteren.” En ja, diep in hun hart vinden ze nog steeds dat een Piet ook zwart moet zijn, net zoals zij het altijd waren. “Maar ja, tijden veranderen nu eenmaal. Daar kun je moeilijk over doen, maar daar moet je als organisatie gewoon in meegaan”, aldus de ex-Hoofdpiet.

Komende zaterdag staan ze in Borne langs de kant van de weg. Kijkend naar hun ex-collega’s en ondertussen mijmerend over de mooie momenten die ze er zelf ooit aan beleefden. Met een blik van verstandhouding en een kritisch oog op de twee identieke outfits die ze zelf ooit droegen, jarenlang koesterden en tot in de puntjes verzorgden. Want ja, Hoofdpiet en Hulp-Hoofdpiet… dat blijf je eigenlijk voor het leven. (BM)

Voor meer informatie over de intocht van Sinterklaas op 13 november, raadpleeg onze agenda.