‘Ik heb een mooi leven gehad. Het is goed zo!’

Afgelopen vrijdag is Angélique Koedijk overleden. De anders zo energieke 53-jarige Bornse kon het gevecht tegen haar ziekte niet winnen. Het tóch daarin berusten, zag ze dan maar als haar laatste overwinning. Want de wil om te winnen bepaalde haar leven. Enkele dagen vóór haar overlijden mochten we haar, terwijl ze inmiddels gekluisterd was aan het bed, nog een laatste keer ontmoeten. Het werd een gesprek met een lach en een traan. Een gesprek over koetjes en kalfjes, over haar leven, over NEO en over Borne. Én over de stichting Twente tegen kanker natuurlijk. Haar laatste paradepaardje.

Maatschappelijke interesses en bemoeienissen

Angélique werd geboren op 22 oktober 1967. Als ze 11 is, verhuist ze naar Hengelo, waar ze na de lagere school het Lyceum de Grundel bezoekt. Eenmaal afgestudeerd volgt ze haar droom: een toekomst in het toerisme. En dus zet ze haar eerste stap binnen een reisbureau, om vele jaren later als commercieel directeur van het Belgische FCM Travel Solutions te eindigen. “Ja, daar zit een heel leven tussen, maar daar zal ik je niet mee vermoeien”, zegt ze lachend. “Veel belangrijker vind ik mijn maatschappelijke interesses en bemoeienissen. Wat denk je van NEO?”

In dat kader noemt ze het feit dat het Passend Voetbal bij de zwartwitten binnenkort 10 jaar bestaat. “Daar zag ik destijds dingen gebeuren, waarvan ik vond dat het absoluut niet kon. Dat had niet zozeer met NEO van doen, maar met name met de totale benadering van het G-voetbal, zoals het toen nog heette.”

Kroon op het werk

Kort en goed, Angélique gooide zich ervoor en schudde de kussens op. Niet alleen in Borne, maar ook bij de hoge heren in Zeist. De naam G-voetbal veranderde ze op eigen houtje in Passend Voetbal - “Dat klinkt toch ook veel beter?!” - en inmiddels is het aantal teams sterk groeiende. Met niet alleen jongens, maar ook met meisjes. “Als ik de teams nu zie spelen, het plezier van de spelertjes, zo hecht als ze met elkaar zijn… Ja, dan proef ik geluk. De kroon op mijn werk is het vinden van een nieuwe hoofdsponsor voor het Passend Voetbal. Daar ben ik echt supertrots op.” Even beginnen haar ogen te glinsteren, dan volgt een traan om vervolgens nog een waarschuwende vinger op te steken. “De KNVB zal er de komende tijd nog heel hard aan moeten trekken. Ze zullen de clubs in ons land moeten enthousiasmeren en een veel betere structuur bieden.”

Het hoofdstuk NEO staat eigenlijk synoniem voor haar eigen leven. “Ik heb in de afgelopen 53 jaar veel ups en downs gekend, maar had van kinds af aan al een enorme bewijsdrang. Ik wilde laten zien dat ik het kon.” Op de vraag of dat is gelukt, klinkt een volmondig ja! En op felle toon: “Natuurlijk, bij mij is ook weleens iets mislukt. Dan kun je twee dingen doen: erin blijven hangen of jezelf een schop onder de kont geven. Ik koos steevast voor het laatste. Doorgaan dus. Dat zeg ik ook tegen mijn kinderen: volg je droom en hou vol!”

Stichting Twente tegen kanker

Bijna vanzelf komt het gesprek dan uit bij de stichting Twente tegen kanker, want ook daar was Angélique de aanjager en doorzetter van het eerste uur. De stichting, die in februari van dit jaar werd opgericht, heeft als doel gelden bijeen te brengen om het leven voor mensen met kanker een stuk draaglijker te maken. Bijvoorbeeld door middel van onderzoek, maar ook op allerlei andere terreinen, zoals de realisatie van een nieuwe belevingstuin bij de oncologiepoli van het ZGT in Hengelo.

Op het moment van oprichting is Angélique ook zelf al kankerpatiënt. In september 2019 werd bij haar namelijk eierstokkanker geconstateerd. Chemokuren en een vechtersmentaliteit zorgen ervoor dat ze bijna anderhalf jaar in relatieve gezondheid kan leven. Totdat in december 2020 de pijn terugkomt en haar leven opnieuw op de kop zet. ‘Ongeneeslijk’ luidt even later de conclusie na meerdere onderzoeken. Die simpele constatering doet Angélique nog één keer ontbranden. Nog eenmaal wil ze alles uit de kast halen om haar lotgenoten bij te staan.

Het gevolg is dat in amper een half jaar tijd heel Twente weet van het bestaan van de stichting. Talloze acties, van online loterijen en veilingen, tot sponsorlopen en inzamelingen op basisscholen, zijn er mede debet aan. Haar energie lijkt onuitputtelijk. “Zo voelde het ook”, zegt ze. “Het succes van de stichting gaf me zóveel prikkels. Heerlijk om te doen.” Dan valt er een stilte en pakt ze een papieren zakdoekje om een traan weg te vegen.

‘Samen zoveel mooie plannen’

Even later vervolgt ze met het vertrouwen erin uit te spreken dat de stichting op de ingeslagen weg zal doorgaan. “Mijn gedachtengoed zal worden voortgezet, dat weet ik zeker. We hebben in korte tijd zó enorm veel losgemaakt, dit móet gewoon.” Als voorbeeld noemt ze de intensieve contacten met het ‘nieuwe’ De Zwanenhof in Zenderen. “Ook daar gaat het om de kwaliteit van leven en weg met de systemen en de hokjes. Precies zoals wij erover denken. En samen hebben we zoveel mooie plannen…”

Weer valt het stil. “Helaas, ik kan het niet afronden”, verzucht ze even later. ”Mijn pijn wordt snel erger, de aftakeling is gaande. Ik moet erin berusten, maar dat is moeilijk. Van de andere kant, het is goed zo. Ik wil niet langer alleen maar strijden, maar ook waardig eindigen.” Daarna nemen we afscheid. Voorgoed. Op de drempel van haar slaapkamer komt er nog een laatste oproep. “Borne is een geweldig dorp. Blijf ervoor knokken”, zegt ze. “Laat je niet opslokken door wat of wie dan ook. Borne is een prachtplek om te leven en de kinderen op te laten groeien. En blijf vooral genieten!”

Het gedicht in de tekst is van Caro Niekus, terwijl de illustratie - waarin een koe en een hart zijn verwerkt - speciaal voor Angélique is vervaardigd door Roel Dikken. Beide elementen komen ook terug op haar rouwkaart.

Op donderdag 30 september van 18.30 tot 20.00 uur is er gelegenheid om in Het Uitvaarthuys aan de Stationsstraat 9 in Borne afscheid te nemen van Angélique en haar familie te condoleren.