Maja kon al huilen bij een pizzapunt

De 19-jarige Bornse Maja Keukenschrijver leek het vorig jaar allemaal nog zo voor de wind te gaan. Haar studie Technical Engineering Mechatronica aan het ROC in Hengelo verliep immers op rolletjes en daarnaast verwierf ze nog eens een plek in de Young Lady Business Academy van Elske Doets, zakenvrouw van het Jaar 2017, waarin ze al zoomend oog in oog stond met prins Constantijn. En ook privé ging het lekker. Samen met haar vriend bemachtigde ze een opknap-huis dat ze tot hun toekomstig domein wilden maken. Totdat in maart van dit jaar lymfeklierkanker bij haar werd geconstateerd. Heel even stortte haar wereld in. Maar vechtlust, veel positiviteit én een adequate behandeling zorgen ruim drie maanden later voor een ommekeer. Vorige maand werd ze genezen verklaard.

Kwaadaardige tumor

“Het begon allemaal in maart”, vertelt Maja. “Ik kreeg keelpijn en even later voelde ik ook een knobbeltje bij mijn sleutelbeen. Eerst denk je dat het misschien corona is, maar dat bleek niet zo te zijn. Via de huisarts belandde ik in het ziekenhuis waar een echo werd gemaakt. Daar werd de mogelijkheid dat het de ziekte van Pfeiffer zou zijn al snel gewijzigd in de conclusie dat ik een kwaadaardige tumor had op mijn lymfeklier. Onderzoek na onderzoek volgde. En uiteindelijk een verbeterplan: chemo’s en bestralingen zouden mijn redding moeten worden.”

Een maand verder brengt Maja het slechte nieuws zelf naar buiten. Via Instragram en Facebook brengt ze haar volgers op de hoogte. ‘Het is een klassieke vorm van Hodgkin, de komende tijd zal erg spannend zijn’, zo schreef ze. Het was haar manier om haar leed te delen, maar tegelijk ook een positief geluid te laten horen. “Je kunt in een hoekje gaan zitten treuren, maar ik koos voor een andere ingang. Ik ben nu eenmaal ook een knokker en geef me niet snel gewonnen. Ik wilde vragen uit mijn omgeving voor zijn en laten merken dat ik de moed niet opgaf.”

Enorme emoties

Toch was het voor de Bornse een zware periode. Nog in diezelfde maand krijgt ze een PET-scan en een spoed IVF om haar eierstokken zoveel mogelijk te beschermen. ‘Word ik dan een oud vrouwtje met stemmingswisselingen?’ klonk haar vrees, maar dat viel achteraf wel mee. Wel zorgden al de extra toegediende hormonen voor enorme emoties. “Ik kon al huilen bij een lekkere pizzapunt”, verklapt ze lachend. “Bovendien kwam ik tijdelijk in de zogenaamde overgang, dus wat dat betreft heb ik op mijn 19de al van alles meegemaakt…”

Vanaf april tot en met vorige maand onderging Maja zes chemokuren van twee behandelingen en tien bestralingen. Het gevolg was onder andere dat ze zo goed als kaal werd. “Toen dat proces begon, moest ik echt heel hard huilen”, zegt ze, maar uiteindelijk werd de keiharde strijd gewonnen. Het haar groeit inmiddels weer en enkele weken geleden werd ze genezen en schoon verklaard. “Na de laatste bestraling heb ik wel een dansje gemaakt op de parkeerplaats van het ziekenhuis. Je wilt niet weten hoe blij ik was!”

‘Hoe zieker je bent, hoe luxer de wachtkamers’

In dat kader vertelt ze over haar boosheid in het begin. “Boos dat dit mij moest overkomen. Waarom iemand van 19?, dacht ik. Maar tegelijk realiseerde ik me dat mensen met botkanker hun been kunnen kwijtraken, dus wat dat betreft had ik nog geluk. En wat ik ook merkte was dat hoe zieker je bent, hoe luxer de wachtkamers en hoe lekkerder de koffie worden. Daar moest ik later nog wel om lachen.” Het tekent de positiviteit waarmee Maja het hele proces onderging. Ze bleef ervoor gaan en zag altijd wel ergens een lichtpuntje.

En nu? “Op dit moment geniet ik van elk klein dingetje. Of het nu de zon is, weer dat stukje pizza, of wat dan ook. Ik heb het overwonnen en kan de wereld weer aan. Binnenkort ga ik met het ROC in gesprek om de afronding van mijn studie weer op te pakken. En daarna wordt het feest. Dan vieren we een heleboel dingen maar tegelijk. Natuurlijk mijn genezing, maar ook mijn verjaardag, een house warming voor vrienden, hopelijk het ROC-diploma en misschien zelfs wel een nieuwe baan. Ik heb er zin in!” (AJ/BM)