Oude tijden herleven op Dorsetplein

Terwijl ‘meneer’ Ensink van zijn borreltje geniet, vertrouwen Truus en Jan Annink een tafeltje verderop elkaar de laatste ditjes en datjes toe. Ze zitten op het terras onder de grote boom aan het Dorsetplein. Iets verderop, daar waar nu Roast It is gevestigd, is De Spar te zien. Op de achtergrond priemt de toren van de Stephanuskerk boven alles uit. Het tafereel komt van een oude foto, genomen in 1950. Alleen meneer Ensink en het echtpaar Annink lijken er vandaag levensecht te zijn binnengestapt. Het kunstwerk is vervaardigd door Chris Veldhof, een kunstenaar uit Tubbergen die eerder al voor de wandschildering bij de oude Citroën tekenende in de Oude Kerkstraat.
 

Gebabbel

Maandag legde Veldhof de laatste hand aan zijn creatie; vandaag is het zijn praatdag, vertelt hij. Al moet hij direct toegeven dat tijdens de tien dagen waarop hij de grote schildering van ruim 7 x 4 meter vervaardigde, ook vol stonden met gebabbel. En dat kwam dan vooral van de Dijkhuisbewoners die vol bewondering keken naar wat hij toch aan het doen was, hem aanmoedigden of van commentaar voorzagen omdat ze zeker wisten, dat De Spar eigenlijk Albert Heijn moest zijn. “Prachtig”, verhaalt Veldhof, “iedereen heeft zijn eigen beleving bij dit tafereel en daar is het ook precies voor bedoeld.”
 

Voor de 41-jarige kunstenaar is het niet de eerste wandschildering die hij vervaardigde. “Nee, het is mijn professie en door toeval doe ik dat heel veel binnen de zorg. Zo ben ik ook met Het Dijkhuis in contact gekomen. Samen hebben we toen dit idee ontwikkeld. Een oude foto vormde het vertrekpunt en dat heb ik in eerste instantie op schaal nagetekend. Vervolgens werd het geheel met acrylverf ingekleurd.”
 

Apetrots

Overigens was de toevoeging van meneer Ensink en het echtpaar Annink oorspronkelijk niet voorzien. “Het diende zich spontaan aan en ze wilden wel meewerken. Sterker, ze waren apetrots. Zo kwam van het een het ander. De bewoners die nu de druk bewandelde route in Het Dijkhuis lopen spreken zonder uitzondering van een treffende gelijkenis. “O ja, meneer Ensink met die bretels… dat is m’ precies”, hoor je met enige regelmaat. “Ik had inderdaad niet verwacht dat het zoveel zou losmaken”, vertelt Veldhof met gepaste trots. “Wat dat betreft is het inderdaad geslaagd denk ik.”
 

Na de praatdag vandaag is het morgen weer keihard werken voor de kunstenaar. In Nijverdal wacht hem een nieuwe uitdaging. Ook weer een muur en ook weer in de zorg. Veldhof: “Maar vervelen doet het nooit. Zolang ik zoveel dankbare reacties van de bewoners krijg, blijft het geweldig om toe doen.” (AJ/BM)