‘Hier woon je toch nog niet?’

Ruim 18 jaar bleef het pand leeg en zes lange jaren stond het zelfs te koop, het voormalige ’t Grutje aan de Marktstraat in Borne. Sinds enkele weken is de door velen als rotte kies geziene plek in Oud Borne echter opnieuw bewoond. Gertjan en Ingrid Kreijenveld zijn de gelukkigen. Van de grond af aan dienden ze hun nieuwe onderkomen op te bouwen, slechts een enkele buitenmuur bleef staan. “Maar de lange periode van drie jaar voorbereiding voor het verkrijgen van de definitieve vergunning was het meer dan waard. Het is exact geworden zoals we hoopten en verwachtten. Dit voelt heel goed,” klinkt het in koor.
 

‘Het moest een industriële uitstraling hebben’

Toch zijn de meningen van voorbijgangers over het resultaat heel wisselend. “Een deel van hen had liever een historiserende bouw gezien”, aldus Gertjan. “Maar dat strookte niet met de eisen van de gemeente en de Monumenten- en erfgoedcommissie.” De nieuwbouw diende een industriële uitstraling te hebben, passend bij het verleden van dit stukje Oud Borne. Immers, machinefabriek Bons & Evers was ooit op deze plek gevestigd en zo was er meer industriële bedrijvigheid in deze hoek. “Vandaar dat we onze plannen moesten aanscherpen en in gezamenlijkheid tot dit resultaat kwamen.”
 

De benedenbouw lijkt aan de buitenkant daardoor sterk op de oude gevel. Daarachter is echter een compleet nieuwe ruimte ontstaan, die maar voor een beperkt deel is ingevuld met een gastenkamer, kantoorruimte en berging. Ingrid: “We zien nog wel wat we er mee gaan doen, maar ik kan me voorstellen dat er op tijd en plaats eens een expositie wordt gehouden of dat er workshops worden gegeven. Het moeten dan wel plaatselijke initiatieven zijn en een beetje passen in de sfeer van Oud Borne.”
 

Cortenstaal

Een lift en trap brengen de bezoeker vervolgens naar de geheel nieuw verschenen bovenwoning, met een prachtig uitzicht op de toren van de Oude Kerk. De in cortenstaal opgetrokken buitengevel lijkt op het eerste oog wat vreemd, maar daar heeft Kreijenveld wel degelijk een verklaring voor. “Dit huis heeft zijn eindfase nog niet bereikt. Het staal moet nog verder roesten. Dat kan nog een half jaar tot een jaar duren, waarna het geheel een duidelijke harmonie gaat vertonen.”
 

Eigenlijk zouden de nieuwe bewoners al rond de jaarwisseling hun verhuisdozen pakken. Maar dat werd toch al met al drie maanden later. “In de aanloop naar de nieuwbouw kwamen we nogal wat problemen tegen. Zo werd er relatief veel asbest aangetroffen en bleek de bodem ook nog eens behoorlijk verontreinigd. Bovendien zat de vaste grond zeker 2 meter dieper dan verwacht. En daarin kwamen we dan nog eens machinefundaties tegen van de voormalige fabriek. Misschien kunnen we er nog iets mee.”
 

‘Dit pand heeft een geschiedenis en dat moet je koesteren’

Datzelfde geldt overigens voor een deel van het Grutje-interieur. “Zo proberen we enkele karrewielen opnieuw te gebruiken als statafel, terwijl een deel van het barblad ook nog eens opnieuw als tafel dienst zal doen. En verder overwegen we een grote fotocollage aan de benedenwand te maken met beelden van vroeger. Dit pand heeft een geschiedenis en dat moet je koesteren.” Volgens de nieuwe bewoners zal de gewenning bij voorbijgangers vanzelf wel komen. Laatst kwam er iemand voorbij die me naar binnen zag gaan en riep: ‘Hier woon je toch nog niet?’. Simpelweg omdat het op de begane grond in niets op een woning lijkt. Ja, wat dat betreft is de missie geslaagd en hebben we met veel partijen iets gerealiseerd, waarvan we allemaal gelukkig zijn geworden.” (AJ/BM)