Rob Welten pakt de boel in

De verhuisdozen staan klaar, de kasten worden leeggehaald. Burgemeester Rob Welten vertrekt uit Borne om zijn carrière te vervolgen als burgemeester van Haaksbergen. Op tafel een aantal stapeltjes van spullen die in het gemeentehuis moeten achterblijven en zaken die Welten mee zal nemen naar huis. Foto’s, cadeautjes, certificaten, boeken en oorkondes, memorabilia van tien jaar burgemeesterschap in Borne. Opvallend weinig papier. “Toen ik hier kwam was ik de enige die 100 procent digitaal was en nu ik vertrek is dat nog steeds zo”, lacht hij.

De iPad steevast in de handen en de mobiel binnen handbereik, een standaard beeld van Rob Welten waar hij ook verscheen. Geen spiekbriefjes of uitgetypte papieren speeches, alles digitaal, maar niet minder voorbereid. “Voor ieder gesprek moet je wel vol gaan zitten. Dat mogen mensen ook wel verwachten van de bestbetaalde bestuurder.”

Rationeel, professioneel én emotioneel

Het woord ‘plichtsgetrouw’ valt. Rob Welten wordt vaak omschreven als een harde werker, die zijn taken niet lichtzinnig opnam. Professioneel en rationeel opererend ook. “Ik ben best een emotioneel mens, maar ik vind dat dit niet de boventoon moet voeren. Als burgemeester moet je beheersd zijn. Het is niet erg om af en toe te laten zien dat je ook maar een mens bent en uit je slof kunt schieten, maar ik probeer er wel op te letten dat dit geen nadelige gevolgen voor iemand heeft.” Welten vertelt wel eens met de vuist op tafel geslagen te hebben. Een zeldzaamheid die om die reden nogal wat indruk op de aanwezigen maakte. Een enkele keer klonk persoonlijke frustratie of boosheid door, bijvoorbeeld toen Borne aanzienlijk meer moest betalen aan de veiligheidsregio of bij de ‘oranje’ kaart die de Provincie uitdeelde in het systeem van interbestuurlijk toezicht. Toch al met al zeldzaamheden.

Genieten van het dorpse gebeuren

Behalve de professionele, rationele bestuurder zagen Bornenaren ook een man die met volle teugen kon genieten van het ‘dorpse gebeuren’ en de saamhorigheid in de samenleving. Wie Welten zich zag bewegen tussen de carnavalisten, als Keizer Augustus meerijden in de eerste Kerststoet (foto in tekst), de Bornse Harmonie dirigeren of onlangs nog optreden als Joe Cocker in een overvolle Stephanuskerk, zag een andere Welten. “Eén van de belangrijkste eigenschappen van een burgemeester is toch wel dat je van mensen moet houden”, vindt hij zelf.

De rol van de overheid

Die samenleving met de overheid verbinden was één van de belangrijkste doelen van Welten bij zijn aantreden tien jaar geleden. “Je moet de rol van de overheid opnieuw durven vormgeven. De overheid moet zich niet overal mee bemoeien en niet pretenderen alles te kunnen regelen. Soms moet je je ook kwetsbaar opstellen en om hulp vragen in de gemeenschap. De overheid is van oudsher een systeemgedreven organisatie: degelijk, voorspelbaar en betrouwbaar. Maar de samenleving vraagt steeds meer maatwerk.” In dat spanningsveld vindt Welten dat een kleine gemeente als Borne kansen biedt. “Neem de decentralisaties van zorgtaken. Ik vind het ontzettend knap hoe we dit met partners hebben opgepakt. Als kleine gemeente slagen we hier beter in dan de grote steden. Voor ons zijn mensen die het moeilijk hebben mensen met gezichten. We weten ze beter te vinden.”

Een leerproces

Zou hij de tien afgelopen jaren wel over willen doen? “Ik zou wel tien jaar jonger willen zijn! Maar, serieus, ik kwam hier natuurlijk wel als wethouder met ontwenningsverschijnselen en heb me ook wel inhoudelijk met dossiers bemoeid, in plaats van alleen op het proces te sturen.” Zo stond Welten vooraan en ‘op de bok’ toen een grote delegatie naar Zwolle trok om de Provincie te bewegen zich achter de Totaalvisie van Borne te scharen. Ongekend voor een burgemeester. “Borne zat heel lang op het verdiepte spoor. Het was onhaalbaar en er was nog geen cent voor gespaard. De Raad moest naar een alternatief en beslissingen nemen.” Een oplossing zoeken voor de onveiligheid van de vijf gelijkvloerse spoorwegkruisingen was iets dat Welten als een persoonlijke ‘missie’ beschouwde. Een ander belangrijk dossier was de dreiging van het mogelijk fors moeten afboeken op de Bornsche Maten, onder druk van buurgemeenten. Het uitgebreide netwerk van Welten kwam goed van pas om de gigantisch donkere wolken te kunnen verjagen. “Een persoonlijke relatie met Ank Bijleveld (toenmalig Commissaris van de Koning) helpt dan wel.”

Groot netwerk

De politieke contacten zullen in Haaksbergen zeker ook van nut blijken. “De regio biedt kansen. We voelen ons hier allemaal Tukker. Natuurlijk kan het op sommige vlakken wel wat voortvarender, maar we hebben op Twentse schaal toch wel mooie dingen bereikt. Die Twentse visie blijft ook in Haaksbergen wel overeind.” Naar zijn tweede burgemeesterspost neemt Welten een aantal lessen mee uit Borne. “Ik ben hier enorm gegroeid! Heb veel geleerd van successen, maar ook van fouten.”

Vrijdagmiddag neemt Welten afscheid van de gemeente. Om 15.30 uur start de speciale raadsvergadering in het Kulturhus. ’s Avonds vanaf 18.30 uur is er voor iedereen gelegenheid om Rob Welten persoonlijk vaarwel te wensen. Op 17 april volgt de beëdiging in Haaksbergen. In de tussentijd ruimt Welten zijn kamer verder op, laat de lopende zaken aan locoburgemeester Herman Mulder over en zal zijn voorlopige opvolger Gerard van den Hengel inwerken. “Maar als er stront aan de knikker is, dan ben ik er! Daar laat ik een ander niet voorvliegen!”

Noot van de redactie

Als BorneBoeit wensen we Rob Welten veel succes in Haaksbergen. We zijn er aan gewend geraakt dat we de burgemeester bijna dag en nacht konden bellen als dat nodig was en dat we altijd correct en snel te woord werden gestaan. Het schijnt echter in den lande geen vanzelfsprekendheid te zijn. De openheid en de waardering voor de pers maakten de relatie tussen Rob Welten en BorneBoeit bijzonder plezierig en aangenaam. (AJ/BM)